Het is alweer even geleden dat ik iets over Isabelle deelde, maar natuurlijk vergeet ik mijn dochter niet. Isabelle is ondertussen bijna 20 maanden en volop in ontwikkeling. Naast heel veel woordjes, liedjes kunnen onthouden met bewegingen en zelf alles ontdekken, groeit ze ook als persoontje. Dat is super leuk, maar ook wel heel vermoeiend met vlagen. Vandaag een artikel over hoe Isabelle van makkelijke baby naar eigenwijze dreumes ging.
Makkelijke baby
Isabelle was als baby erg makkelijk. Vrijwel altijd tevreden en vrolijk. Ze sliep al heel snel door, was altijd een goede slaper (lees: van 19.00 tot soms wel 9.00 uur!), at alles (ook broodkorstjes), kon al snel zelfstandig spelen en was makkelijk in omgang.
Eens makkelijk, altijd makkelijk
Ha! Als je denkt dat eens makkelijk, altijd makkelijk is heb je het mis. Toen Isabelle één werd, werd ze een dreumes. Hiermee veranderde er niet zoveel. Ze bleef lekker makkelijk in alles. Ondertussen merkte wel dat ze steeds meer een eigen persoontje werd.
Eigenwijze dreumes
Nu zo’n maandje of 2 (met een leeftijd van 1,5 zeg maar) is ze een beetje veranderd. Ze slaapt nog steeds wel goed, alleen is ze nu meestal om 7.00 uur wakker (we klagen nog steeds niet!). Qua eten wordt het steeds moeilijker. Waar ze eerst haar hele broodje met gemak op at, is ze nu kieskeurig in wat er op haar brood komt. Smeerkaas eet ze bijna niet en pindakaas is haar favoriet. Als ze de pot pindakaas al ziet is het meteen ‘Ka!’ en wijst ze enthousiast. Soms zien we dan ook dat ze haar eerste broodje niet op eet. Pas als we een klein beetje (of zelfs nep, maar dat weet zij niet) pindakaas erop smeren eet ze weer verder.
Isabelle was al vrij snel geen kus en knuffelkind (vinden we jammer!), nu wil ze zelfs bijna nooit meer gedragen worden. Als je haar draagt kan ze ook echt kracht zetten om zich los te willen rukken. Dat is wel echt héél vervelend. Niet omdat het niet altijd uitkomt, maar vooral omdat ik bang ben dat ik haar dan laat vallen.
Lekker eigen
Ik vind het bijzonder om te zien hoe lekker eigen ze nu al is. Ze weet wat ze wel en niet wil en is daar héél duidelijk in. Denk maar niet dat je zomaar een kusje krijgt en een knuffel al helemaal niet! Soms zijn er dagen bij dat we die helemaal niet krijgen. Roy en ik willen dat ook absoluut niet forceren, want ze mag gewoon lekker leren dat haar lijf van haar is. Wel vinden we het mega jammer en uiteraard niet leuk als ze in de stemming is. Gelukkig kan ze dat ook op dagen goed maken door echt heel veel kusjes te geven en even kort te komen knuffelen.
Hoewel het niet altijd even makkelijk meer is, vind ik het wel tof om te zien hoe ze ontwikkelt in een eigen(wijs) meisje. Ik denk dat wij als ouders het dan ook niet makkelijk met haar gaan krijgen. Maar ik hou wel van een uitdaging en vind de eigenschappen die ze nu laat zien wel heel krachtig en goed voor het leven van nu.
Verder is ze heerlijk nieuwsgierig en leergierig en lijkt ze al verdomd slim. Niet normaal hoe snel ze dingen in de gaten heeft en hoe weinig herhaling ze nodig heeft om iets te snappen. Daarnaast ziet ze alles. We noemen haar dan ook wel eens kleine ekster.
Nieuwsgierig
Ik ben heel nieuwsgierig wat de toekomst haar brengt. Wie ze verder wordt, welke eigenschappen ze later behoudt en hoe zij het leven ziet op haar manier. Daarnaast ben ik vooral ook heel nieuwsgierig hoe ze gaat zijn als grote zus. Ondanks dat ze niet zoveel aandacht aan ons vraagt, ben ik benieuwd of ze de aandacht wel wil delen met haar kleine broertje of zusje en welk gedrag ze hierop volgend zal laten zien. Ach, nog een klein half jaartje en dan gaan we het meemaken.
Wat hou ik toch veel van mijn klein eigenwijs schatje!
Is de verandering voor jullie herkenbaar? Laat het me hieronder bij de comments weten 🙂
