Oh boy, wat nu? Na Isabelle hoopten we nog een meisje te mogen verwelkomen. Ik zag mij zelf van kleins af aan altijd al als een mama met dochters. Geen haar op mijn hoofd die dacht dat ik een jongensmama zou (kunnen) zijn. Een jongen? Wat moet ik dáár nou mee? Maar zoals jullie ondertussen allemaal weten verwachten wij in november een jongetje. Huh? Maar wat ben ik dan? Ik ben dan dus geen meisjesmama én geen jongensmama…
Ondertussen ben ik er wel aan gewend dat we een jongen mogen verwelkomen en begin ik het steeds mooier te vinden. Ik kijk op een hele andere manier naar Instagram gezinnen met een meisje en een jongetje. Door hier bewuster naar te kijken, kan ik de droom zoals ik die voor me zag vervormen naar hoe het voor ons ook gaat zijn. In ieder geval tot één van de twee (of allebei) besluit dat het toch misschien wel eens anders kan zijn, want hé, alles is mogelijk in deze tijd.
Hoe dan ook wen ik steeds meer aan het idee dat ik geen meisjesmama én geen jongensmama zal zijn. Maar wat ben ik dan wel? Nou, gewoon flexibel! Overigens kwam dit idee niet van mezelf. Ik vroeg het aan een aantal bekenden en één van hen noemde dit. Daar moest ik heel hard door glimlachen en toen dacht ik: nou ja, dat kan ik dan net zo goed met jullie delen. Zo krijg je tenminste geen last van een identiteitscrisis, haha! 😉
En hierdoor voel ik me ineens ook weer een stuk zekerder. Want eerlijk? Toen ik moeder werd van Isabelle wist ik dat ik gemaakt was voor het moederschap. Ik heb me nog nooit zo zeker gevoeld als op dat moment. Maar op het moment dat we wisten dat we een jongetje gingen krijgen, stortte mijn zelfverzekerdheid over het ouderschap als een kaartenhuis in. Want echt, een jongen opvoeden is vast en zeker andere koek. Daar had ik geen kaas van gegeten. En gezien ik altijd gedroomd heb van meisjes, wist ik daar ook meteen hoe, wat, waar en wanneer van, maar over jongens had ik gewoon nog nooit echt nagedacht. Poeh, ik heb het echt even moeten laten bezinken. Maar val me niet aan: hij is al die tijd net zo welkom geweest als Isabelle hoor! Alleen mijn zelfverzekerdheid over het ouderschap was even weg.
Tot ik mezelf dus een flexibele mama ging noemen. Bam! Back in the game! Dit ga ik ook gewoon rocken en ik weet straks precies hoe, wat, waar en wanneer net zoals dat ik dat bij Isabelle wist. Het mag dan andere koek zijn, maar er is niets wat ik niet zou kunnen. En je weet wat ze van meisjes en jongens zeggen: meisjes trekken meer naar hun vader en jongens meer naar hun moeder. Dus kom maar op met ons vriendje dat lekker de hele dag met mama zou willen knuffelen. Nou ja, wie weet of hij dat wil…. Hoe dan ook kan ik straks meepraten over hoe het is om een meisje op te voeden en hoe het is om een jongen op te voeden. Daarnaast kan ik vertellen over de band tussen zus en broer die ongetwijfeld weer heel anders zou zijn dan banden tussen zussen en tussen broertjes. En ook dat is per gezin weer anders.
Ik kijk uit om ons vriendje te ontmoeten in november. Nu alleen nog de naam…
Wat ben jij? Een meisjesmama, een jongensmama of een flexibele mama? (of papa ;))
9 comments
Hahahahaha! Die is leuk bedacht!
Haha ik zal die bekende van mij bedanken 😉
Mijn dochter zat op voetbal en mijn zoon op ballet. En ik ben gewoon een hele trotse mama!
Haha precies! Dat Isabelle een meisje is en ons vriendje in de buik zegt niets over wat ze leuk gaan vinden! En het is allemaal goed! 🙂
Na 2 meiden nu ook een babyboy on the way dus ik ben straks meisjesmama-af en een beetje van slag daardoor ? haha nee hoor maar ik had het zó niet verwacht en vind het helemaal leuk! Alsof ik opnieuw moeder wordt! Wat een verrassing ?
Haha! Toch even aanpassen he ? Maar wel leuk ja! Wanneer verwacht je de kleine boy?
Om eerlijk te zijn snap ik vrouwen die roepen “ik ben een meisje of jongens moeder” Niet. Je bent gewoon moeder lijkt mij en wees daar blij om. Wij hebben zelf een gezond zoontje van twee en zijn ons dochtertje een half jaar geleden bij 5 maanden zwangerschap verloren (doodsoorzaak onbekend). Nu verwelkomen we binnenkort weer een jongetje. Wees blij dat je moeder kunt en mag zijn, of het nu een jongen of meisje is.
Dat sowieso inderdaad! Maar ik denk dat het meer een benaming is voor wat je hebt. Het is nou eenmaal snel gezegd dat je bijv een meisjesmama bent, wat gelijk staat aan dat je zegt dochters te hebben.
En wat naar dat je bij 5 maanden zwangerschap je dochtertje bent verloren! Fijn dat je binnenkort weer moeder mag worden?