Whoa! Ik ben gewoon al zes maanden zwanger van ons tweede kindje! Een half jaar! Dat betekent ook meteen dat ik het derde – en dus laatste – trimester in ga. Het aftellen mag toch al een beetje beginnen. Vandaag moet ik weer werken, want het nieuwe schooljaar begint en is het precies 8 weken tot aan de herfstvakantie. Dan begint mijn verlof! Zin in! Voor nu kijk ik even met jullie terug op mijn zesde maand zwangerschap.
Middagdutjes
De zesde maand typeerde zich vooral door de vermoeidheid. Ik had gelukkig zomervakantie en kon daardoor middagdutjes doen als Isabelle ook naar bed ging. Dat was héél erg fijn. Niet dat ik er nou minder vermoeid door werd, maar ik had wel het gevoel dat ik ‘s avonds toch ook wat meer waard was.
Alles is momenteel gewoon wat zwaarder. Een grote ronde lopen met Odin zit er niet meer in. Dat trek ik niet en dan moet ik echt gaan liggen. Net als na het stofzuigen van de benedenverdieping. Na een – voor normale mensen – lichte inspanning, ben ik gewoon al op. Mijn lijf doet dan zeer en ik ben echt moe. Ik kon door de vakantie dan ook na ieder klusje lekker even liggen. Ik ben daarom heel benieuwd hoe ik het ga trekken in de komende 8 weken…
Zwangerschapsdiabetes
Wat ik bij Isabelle niet hoefde en nu wel omdat ik wat zwaarder was deze keer toen ik aan mijn zwangerschap begon, was het testen op zwangerschapsdiabetes. Op een nuchtere maag moet je dan naar het ziekenhuis (of net waar ze de test afnemen) en word je bloed afgenomen. Vervolgens moet je een suikerachtig drankje drinken (ik vond het meevallen, maar veel vrouwen vinden het heel vies) en een uur wachten. Dan wordt je bloed weer geprikt en moet je wéér een uurtje wachten om voor de laatste keer geprikt te worden. Daarna mag je gelukkig weer eten en naar huis.
Wat ik het lastigste vond, was om van huis te gaan zonder te eten. Dat doe ik nooit, want ik word daar vet chagrijnig van. Nou, Roy heeft dat die ochtend ook geweten, haha! Ik dacht trouwens dat ik er nu van af was, maar schijnbaar moet ik nog met 30 en met 34 weken deze test doen. Gadver!!!
Baby minder voelen?
Met de zwangerschap gaat het – los van de vermoeidheid en daarbij komende lichamelijke klachten – goed. Ik mag in ieder geval niet klagen. Tot zo’n 2 weken geleden, toen ik de baby bijna een week lang minder voelde. Daar scheef ik toen ook al een blogpost over. Dat was best spannend en stressvol. Dat hoop ik dan ook niet meer mee te maken….
Angst rondom bevallen
Tijdens de zwangerschap van Isabelle had ik weinig angsten rondom bevallen. Ik wilde vaginaal bevallen en het liefst zonder pijnstilling. Vrouwen doen dit al duizenden jaren, dus dan moest ik dat ook kunnen. Zoals jullie in mijn bevallingsverhaal van Isabelle konden lezen, liep het allemaal even anders dan gedacht. Desondanks riep ik vrijwel meteen nadat Isabelle geboren was, dat ik het zo weer zou doen.
Toen ik zwanger werd van baby #2, was het hetzelfde liedje. Opnieuw wilde ik vaginaal bevallen en het liefst weer zonder pijnstilling. Maar… Dat was tot een paar weken geleden. In een keer kreeg ik allerlei angsten en vragen rondom vaginaal bevallen. Tijdens de suikertest (waar ik hierboven al over schreef), kwam er in het ziekenhuis de hele tijd ‘reclame’ voorbij over een gentle sectio. Oftewel een keizersnee. Bij een gentle sectio hangen ze een doorzichtig doek voor je (bij mijn spoedkeizersnede was het een blauw doek zodat je niets kon zien) zodat je dus mee kunt kijken en leggen ze je kindje meteen bij je neer (wat bij mijn spoed dus ook niet zo was).
Hoewel een keizersnee een hele zware buikoperatie is, waarvan dus ook het herstel vele malen langer duurt dan bij een vaginale bevalling, begin ik hier toch langzaamaan naar te neigen. Misschien omdat ik weet hoe het herstel werkt of misschien omdat ik zo hoop incontinentie en andere naarheden tegen te gaan. Ik schreef er al eens eerder over in een artikel over hoe ik tegen mijn tweede bevalling aankijk.
Ondertussen heb ik mijn angst neergelegd bij de verloskundige die heel goed naar me heeft geluisterd. Samen hebben we het ziekenhuis gebeld voor een afspraak bij de gynaecoloog. Die gaat komende vrijdag met ons doornemen hoe groot de kans is dat ik vaginaal kan bevallen n.a.v. mijn keizersnee van Isabelle en hoe groot alle andere kansen zijn. Hopelijk kan ik dan de rust vinden om er goed over na te denken en een fijn besluit te maken.
[no_toc]En dit was mijn zesde maand zwangerschap. Hebben jullie ook de suikertest moeten doen? En hoe voelde jij je toen je zes maanden zwanger was?
