Na het lezen van deze titel zal je wel denken: “Huh? Een ode aan haar hand?” Waarom? Nou, laat ik dat eens even met je delen. We doen zoveel dingen onbewust. Vaak omdat je het gewend bent. Dat is ook het geval met je hand. Eigenlijk besef je helemaal niet bewust hoeveel je er mee doet. Wie mij volgt op Instagram (klik je even op volgen als je dat nog niet deed?) heeft meegekregen dat ik afgelopen week tijdens het schaatsen in de Winter Efteling gevallen ben en sindsdien héél veel pijn heb aan mijn rechterhand. Geloof mij maar als ik zeg dat het flink balen is als je hand uit de running is.
Laat ik bij het begin beginnen. Ik was dus gevallen op het ijs. In eerste instantie dacht ik dat het wel ging. Maar niets bleek minder waar. Op naar de EHBO van de Efteling en toen door naar het ziekenhuis om foto’s te maken, want er was waarschijnlijk iets mis met het middenhandsbeentje. Niet gebroken, maar nog steeds wel heel pijnlijk. Het hele verhaal zie je trouwens morgen in de weekvlog die online komt.
Sindsdien heb ik dus last van mijn hand. En je doet écht een hoop met je hand kwam ik achter. Zo’n pijn hebben aan je hand dat je er eigenlijk niets mee kunt is hoe dan ook balen. Maar het is ook nog eens strontvervelend.
Gewoon een kraan opendraaien. Auw. Een schoen aan willen trekken. Auw. Kleding aan of uit. Auw. Een deur openen met de deurklink. Auw. Iets schrijven (want rechts is mijn voorkeurshand). Auw. Een glas oppakken om te drinken. Auw. Blogjes typen. Auw. Billen poetsen na een toiletbezoek. Auw. Jas dichtmaken. Auw. Mijn haar in een elastiek doen. Auw. Mijn haren borstelen. Auw. Mijn eten snijden of of brood smeren. Auw. Echt alles doet ‘auw’.
En hoe handig is het om niets met je hand te kunnen als je twee kleine kinderen hebt. Nou, niet handig dus. De zorg voor de kindjes ligt nu dus bij Roy (waar ik hem super dankbaar voor ben!). Zelf voor de borstvoeding moet Roy Lucas goed leggen. Ik ben heel blij dat ik een voedingskussen heb, zodat ik hem ook niet echt met mijn arm hoef te ondersteunen. Je snapt wel hoe frustrerend het is dat ik dus nu niets zelf kan.
En dus een ode aan mijn rechterhand (en ja, links vergeet ik natuurlijk ook niet 😉 ). Wat moet ik zonder die hand?
Heb jij weleens ergens last van gehad waardoor je dacht: “Wat irritant, nu kan ik bijna niets meer zelf doen.”
