Wednesday Wisdom #24

Ik was lichtelijk ontroerd toen er onder het artikel van vandaag door Nesrin gevraagd werd of er ook nog een Wednesday Wisdom online kwam. Hoewel ik zelf enorm veel van quotes houd, is het een artikel dat niet veel bekeken wordt. En gezien de vele inspiratie die ik op het moment heb, besloot ik daarom om hem voorlopig niet online te zetten, want ik heb genoeg andere leuke dingen. Om een lang verhaal kort te maken, is er dus toch een Wednesday Wisdom online gekomen. Zelf bedacht – misschien bestaat hij al, maar dat weet ik niet – toen ik net terug reed van mijn werk naar huis. Voor mij is dit vandaag geen toevallige, maar juist een toepasselijke. In dit artikel lees je waarom. 

‘Vertrouw op het leven!’ is de quote van vandaag. Ik geloof er wel in dat je voor bepaalde dingen bestemd bent. Dat het eigenlijk allemaal al geschreven staat, maar dat je door de keuzes die je maakt invloed kunt uitoefenen. Zo, dat klinkt best zweverig, maar vandaag kwam het EIN-DE-LIJK eens goed. Wie mij al langer volgt – of vanaf mijn vorige blog mee verhuisd is naar Another Chapter – weet dat ik mijn voortand heb moeten laten trekken omdat hij er anders zou uitvallen. Dat is zo’n jaar geleden gebeurt. Daarna was ik de tandarts zo beu, dat ik besloot voorlopig niet terug te gaan voor een brug, maar gewoon even door het leven te gaan met een bitje. Maar karma is a bitch, want uiteindelijk ben ik in de afgelopen 5 weken 5 keer bij de tandarts geweest. Elke week één keer. Vlak voor de afgelopen zomervakantie ben ik naar de tandarts gegaan voor de brug. Eerst een tijdelijke en in de vakantie is de originele brug – met tijdelijk ‘cement’ – geplaatst. Vanaf het moment dat ik weer moest werken, is hij er elke week wel een keertje spontaan uitgevallen. De eerste keer was ik verbaasd, de tweede keer boos. De derde keer nog bozer. En bij de vierde keer was ik er eigenlijk wel klaar mee. Zeker ook omdat de brug al bij de tweede keer beschadigd is geraakt tijdens het uitvallen (boven een wasbak). En die moest dus herstelt worden. Daardoor was de originele afspraak voor het vast zetten van de brug al vervroegd.

Toen mijn brug er gisterenavond weer uitviel, was ik vrij rustig. Ik zuchtte een keer en belde vanochtend met de tandarts. Ik ging er weer heen, maar deze keer echt alleen met een zucht. Want immers had ik volgende week donderdag de afspraak staan voor het vast zetten. “Nog maar een weekje!” zei ik tegen mijn collega’s. Zo zie je maar dat rustig blijven het meeste zin heeft, want ik hoefde tegen de assistente niet eens iets te zeggen. Zij vond het ook belachelijk en heeft écht gezegd tegen de tandarts dat hij NU gemaakt gaat worden. Nadat de tandarts zelf had gekeken of mijn stompjes – waar de brug overheen gezet wordt – echt goed waren, heeft hij goedkeuring gegeven. De vrouw van het lab – die de brug moet herstellen – vond het maar niks, want het kost immers een hele dag om de brug te ‘bakken’ zoals dat met vaktermen heet. De assistente zei dat het echt ging gebeuren en dat zij persoonlijk een noodvoorziening zou maken. En dus – heel onverwachts – heeft de assistente mij verdoofd, laten happen voor de tijdelijke brug en ervoor gezorgd dat morgen de originele brug EIN-DE-LIJK vast gezet wordt.

Vertrouw op het leven. Het komt allemaal goed. Blijf positief denken – of in mijn geval: ga positief denken – en het leven is je gunstig gesteld. Of hoe zeg je dat precies, want ik ben niet zo’n held in spreekwoorden en gezegdes, haha!

Ik ben super blij en kon daarna wel huilen van geluk! Het gevoel dat zo’n assistent voor je vecht, na al die nonsens van de afgelopen weken is geweldig. Zo fijn als mensen je begrijpen en de last zien die je draagt. Ja, ik heb een enorm goed gevoel en kijk – een soort van – uit naar morgen.

Vertrouw jij op het leven?