We weten het allemaal: zwanger worden is niet iets wat je ‘zomaar even doet’. Dat bewijst ook het verhaal van Sandra maar weer. Zeven medische jaren hebben zij en haar man achter de rug om ouders te mogen worden. Haar zware medische reis voor een kindje lees je hieronder.
Heb jij ook een bijzonder verhaal dat je wilt delen omtrent zwanger worden, zwangerschap, bevalling, familie, liefde, gezondheid of iets anders? Mail mij op info@natasjaonline.nl. Anoniem mag uiteraard ook!
“Ik kreeg de bevestiging op wat ik al jaren vermoed.”
“Ons verhaal begint in 2010. Na maandenlang niet zwanger te raken, menstruaties die elke maand erger worden en diversen huisartsenpost bezoekjes, word ik eindelijk doorgestuurd naar een gynaecoloog. Eenmaal daar wordt er een kijkoperatie voorgesteld omdat ze wel iets ziet maar niet weet wat precies. Zo gezegd zo gedaan. In December lig ik op de operatietafel.”
“Nadat ik wat ben bijgekomen komt de arts naar me toe om eindelijk te bevestigen wat ik al jaren vermoed: endometriose. Endometriose is weefsel dat op baarmoederslijmvlies lijkt, maar op plekken buiten de baarmoeder zit, zoals op de eierstokken, eileiders, buikvlies, blaas of darmen. Zwanger worden is wel gewoon mogelijk! Enigszins opgelucht vertrek ik naar huis.”
“Zwanger worden kan inderdaad, maar alleen als we in wonderen geloven.”
“Een paar weken later zitten we weer in het ziekenhuis voor het eindgesprek. Daar blijkt dat de situatie iets anders is dan dat wij gedacht hadden. Ik heb ernstige endometriose en ja, zwanger worden kan inderdaad, maar alleen als we in wonderen geloven. Makkelijk zal het zeker niet worden. Er wordt meteen IVF voorgesteld. Oké, even een tegenvaller, maar hè, er zijn kansen. Het is natuurlijk enorm balen dat op de ‘gewone manier’ zwanger worden niet gaat. Dan maar IVF.”
“How little did we know. Twee dagen later belt mijn moeder en het enige wat er bij mij uitkomt zijn tranen en wat gesnotter. Het nieuws is geland in al zijn kracht. Wat ben ik intens verdrietig. Ik heb mezelf toch weer bijeen gepakt en we gaan ervoor. IVF, here we come!”
IVF ronde 1
“Vol goede moed starten we. Na een aantal dagen zit het spuiten zetten er goed in en zijn we vol vertrouwen dat het gaat lukken. Alles verloopt zoals zou moeten en bij de punctie is de oogst van eicellen ook prima. Er wordt één embryo teruggeplaatst en dan begint het lange, lange, wachten. Voor mij is het lange wachten zo voorbij, want een week later ben ik al ongesteld. Wat een teleurstelling. De terugplaatsingen daarna hebben helaas ook niet het gewenste resultaat en IVF ronde 1 is ten einde.”
IVF ronde 2
“Kapot van verdriet besluiten we vier weken naar Amerika te gaan om alles te verwerken en op te laden voor IVF ronde 2, want opgeven is geen optie. Maar IVF ronde 2 verloopt helaas hetzelfde als de eerste ronde. En weer is er dat verdriet. Zou het ooit nog goed komen? Opnieuw maken we een reis om op te laden. En weer zetten we door.”
IVF ronde 3
“IVF ronde 3 dreigt ook mis te lopen. Voor de laatste terugplaatsing zien ze iets bij de baarmoeder waar ze eerst onderzoek naar willen doen om onze kansen zo groot mogelijk te houden. Na het onderzoek krijg ik buikklachten waar ik niet meteen vraagtekens bij zet. De pijn is hetzelfde als de endometriose pijn. Waar die pijn na 1-2 dagen verdwijnt wordt deze alleen erger. We kunnen een dag eerder terecht in het ziekenhuis dan gepland. “Ik moet je opnemen. Je hebt een geperforeerde baarmoeder.” Wacht, een wat?! Opnemen? Er schiet van alles door mijn hoofd. De infectie krijgen ze niet onder controle en een spoedoperatie volgt.”
“Wat een verdriet als ze een dag later bellen.”
“Pff, houdt het ooit op? Opgeknapt en herstelt volgt onze laatste terugplaatsing en wat is de vreugde groot als ik 2 weken later voor het eerst een positieve test in handen heb! En wat een verdriet als ze een dag later bellen dat het een biochemische zwangerschap is. Dat betekent dat de zwangerschap al zeer vroeg gestopt is met groeien, maar waarbij wel stijgende HCG-waarden nog gedetecteerd wordt. We zijn helemaal stuk en kapot van verdriet. Vooral omdat we in Nederland klaar zijn en ze niets meer kunnen doen voor ons omdat ze de middelen en kennis niet hebben.”
“Wanhopig bekijken we onze opties en besluiten we de overstap naar België te maken. In Leuven zijn ze gespecialiseerd in endometriose. Diversen onderzoeken volgen en er wordt een schoonmaakoperatie voorgesteld en om daarna nóg een IVF poging te doen. Na lang wikken en wegen besluit ik ervoor te gaan. Een lange operatie volgt om zoveel mogelijk schoon te maken. Vier maanden later ben ik voldoende herstelt voor IVF ronde.”
IVF ronde 4
“IVF ronde 4 is heftiger en zwaarder dan ooit te voren. Maar dit is het. Hierna houdt onze reis hoe dan ook op. De druk die ik voel is hoog. Tijdens de poging verloopt niets zoals we het graag wilden zien. Er groeien niet veel eicellen omdat mijn eierstokken beschadigd zijn.”
“We zetten toch door en uiteindelijk hebben we een terugplaatsing van 2 embryo’s. Die twee weken hierna zijn de langste van mijn leven. Ik voel de spanning wanneer ik mag testen. Ik kan de test niet geloven. Staat er echt een plus?! Ja hij staat er echt! Het ziekenhuis bevestigt de uitslag. Geluk en angst wisselen elkaar af. De hele zwangerschap ben ik afwisselend bang en dolgelukkig. Mijn emoties zijn een rollercoaster.”
“Zeven jaar na het begin van onze reis.”
“Wat zijn we trots en zo, zó, dankbaar als op 22 december 2016 ons wondertje ter wereld komt. Zeven jaar na het begin van onze reis, die lood en lood zwaar was, maar het o zo waard was.”
Sandra, dankjewel voor het delen van je verhaal. Wat fijn dat je nu al 3 jaar mag genieten van jullie wonder!
