Oh boy. Mijn geheugen is een zeef. Een hele grote zeef. En dat allemaal na mijn bevalling. Het is niet alleen maar irritant voor mijzelf, maar zeker ook voor de mensen in mijn omgeving. Ik onthoud niet alleen geen dingen meer die anderen zeggen tegen mij, maar ook dingen die ik zelf zeg. Als ik al goed was in liegen, zou ik nu hoe dan ook door de mand vallen, haha! Help! Ik wil mijn geheugen terug!
Ik weet het nog wel dat ik dit ook had na de bevalling van Isabelle. Iets met 9 maanden ontzwangeren. Na die 9 maanden ging het weer een stuk beter. Echter heb ik niet het idee gehad dat ik mijn geheugen 100% teruggekregen had.
Nu lijkt mijn geheugen nog tien maal zo erg als dat het toen was. Poeh. Als ik zelfs niet eens kan onthouden wat ik nou precies gezegd heb… De ene keer lukt dat overigens wel beter dan de andere keer, dus het is gelukkig niet zo dat ik niets onthoud. Maar vervelend is het zeer zeker.
Datzelfde geldt eigenlijk ook voor mijn spannings- en concentratieboog. Die is ook behoorlijk laag. Ik ben snel afgeleid als ik bijvoorbeeld net als nu een blogje tik of als ik mijn voorbereiding voor mijn werk op school probeer te doen. Of mijn focus tijdens een lezing op school. Ook dat is irritant. Ik wil gewoon 100% kunnen functioneren en voor mijn gevoel doe ik dat nu dus niet.
Ik kan er wel om janken soms. Het is écht mega vervelend. En dan heb ik ook nog eens het gevoel dat anderen (vooral mensen die nog nooit zwanger of bevallen zijn geweest) het ook zien als een smoesje. En dat is gewoon écht niet zo. Het is voor die mensen natuurlijk ook reuze irritant dat ik dingen niet goed onthoud, maar vergeet alsjeblieft niet dat het voor mij nog tien keer zo frustrerend is.
Gelukkig weet ik dat het over een maandje of vijf waarschijnlijk alweer een stuk beter gaat. Of het ooit nog helemaal goed gaat komen…? Laten we het hopen.
Is dit voor jou herkenbaar?
