Na vijf maanden en een ruime 10 kilo minder kan ik je vertellen over mijn hobbelige afval-avontuur. Een avontuur dat voor velen van jullie waarschijnlijk zo herkenbaar is als maar zijn kan. It’s a bumpy road!
Wie mij al vanaf 2013 volgt weet dat ik al vaker het afval-avontuur ben aangegaan. Iedere keer met succes maar ook altijd met terugval. Dit is opzichzelfstaand waarschijnlijk al herkenbaar.
Mijn verhaal
Je bent heerlijk bezig, je hebt je doel behaald of bent er in de buurt gekomen, je denkt dat je het nu zelf kunt en voor je het weet schiet dat getalletje op de weegschaal weer omhoog.
Niet meteen, maar toch wel binnen een maandje gaat het weer de verkeerde kant op.
Door dit gebeuren is het hele afval-avontuur al een hobbelige weg. Maar ook als ik inzoom is het ook deze keer niet anders. Echter wel binnen het proces en ik geloof dat ik daar heel blij van word.
Dat klinkt misschien een beetje raar, want als je bezig bent met afvallen zou je het liefste dat getalletje alleen maar omlaag willen zien gaan.
Ik ben er dus blij mee dat het niet gebeurd. Waarom? Omdat ik iedere keer dat het getalletje weer wat hoger geworden is, een fout gemaakt heb. En je kunt heel goed leren als je fouten maakt.
Doordat ik iedere donderdag ochtend op de weegschaal sta en daardoor ook precies weet of ik ben afgevallen of aangekomen, kan ik ook terug beredeneren wat er goed of fout gegaan is. Zo kun je het die week erna aanpassen of doorpakken.
Echter is dat niet mijn enigste reden. Door zo nu en dan de mist in te gaan, leer ik mezelf herpakken. Zeker wanneer ik aan het einde van dit jaar op mijn ideale gewicht zit. Want blijven op je gewicht is ook weer een verhaal apart. Je hebt nu eenmaal niet één gewicht waar je op blijft hangen, maar je kunt wel zorg dragen voor marges.
Straks als ik het einddoel behaald heb, dan zal ik onzichtbare kaders trekken: dit is het zwaarste wat ik mag wegen voor ik echt weer streng moet zijn voor mezelf, dit is het gewicht waarbij ik best mag cheaten maar zeker ook in balans moet blijven en dit is het gewicht waar ik continue naar toe streef.
Natuurlijk is uiteindelijk het getalletje op de weegschaal niets meer dan een getal en gaat het er vooral om dat ik fijn in mijn vel zit. Dat ik mijn kleding lekker vind zitten. Maar het is voor mij ook zo – en dat is in het verleden al vaak genoeg gebleken – dat ik het niet zonder de weegschaal kan. Dan blijf ik gewoon niet binnen mijn marges van het gewicht. Dan word ik alleen maar zwaarder.
Hoe graag ik het eventueel ook zou willen zonder weegschaal, ik weet dat het voor de komende jaren nog niet voor mij gaat werken. En ik heb daar ook helemaal geen problemen mee. Die ene dag in de week op de weegschaal zorgt ervoor dat ik balans hou en de juiste keuze maak. En soms onjuiste keuzes, maar nooit meer dan ik eerder deed.
Moeten jullie erg opletten? En hoe gaan jullie om met afvallen en aankomen?
2 comments
Goed bezig Natasja en heeel herkenbaar!!! Ook ik ben de race begonnen sinds vorig jaar november en in middels 12 kg kwijt. Af en toe komt er wat bij, feestjes, de weekends, je kent het wel. Maar ook bij mij is dus het wegen noodzakelijk en zorgt ervoor dat het niet uit de hand loopt. Heel veel succes! ????
Jammer hè dat we toch zo afhankelijk zijn van de weegschaal. Maar als het helpend is, is het geen slecht iets. Knap dat je al 12 kilo kwijt bent!