“Schat, jij bent vervelend de laatste tijd.” “Ik? Jij bent vervelend…” Roy reageert geërgerd, maar stiekem ook geamuseerd. Ik ben alles behalve geamuseerd. Hij doet de laatste tijd zo moeilijk over van alles en nog wat. Irritatie op en top. Wat betekent dat we de laatste tijd wat meer aan het discussiëren zijn. Nee, niet ruziën. Dat doen we bijna nooit en nu ook niet. Maar de irritaties lopen wel wat hoger op dan normaal.
Ik vind en denk van alles. En hij blijkbaar ook. Of we het meer uitten dan eerder of we minder op één lijn zitten is de grote vraag. Of toch niet?
“Ik ben helemaal niet vervelend. Jij bent vervelend en dat blijkt wel weer.” Mijn argument staat vast.
“En het feit dat je dat vindt sinds je zwanger bent, doet bij jou geen belletje rinkelen?”
Oké, dat triggert me en ook ik raak lichtelijk geamuseerd. Tuurlijk heeft het wel door mijn hoofd gespookt dat ik misschien, mogelijk, wat meer last zou hebben van mijn hormonen. Toen ik me dat eerder die week bedacht, had ik alleen onze irritatie er niet bij gehaald. Nee. Dingetjes op het werk en zo. Dat dan weer wel.
En dus komt er een glimlach vrij. “Ja, ja, misschien zijn het wel de hormonen.”
Het staat dus vast. Ook Natasja heeft last van haar hormonen. Of eigenlijk hebben anderen meer last van Natasja’s hormonen…. Hoe dan ook: ben gewaarschuwd.
1 comment
Hahaha heel herkenbaar hoor, ik heb het twee keer mogen meemaken en ik was soms een (lieve mama) monster.