Noooo!!! Vandaag – zondag 7 januari 2017 – is mijn laatste dag vrij. Het einde van mijn zwangerschapsverlof. De laatste dag dat ik iedere dag, de hele dag, Isabelle kan zien, knuffelen en kussen. Want morgen… Morgen is het DE dag… De dag die niet perse had hoeven te komen… Ik moet morgen weer werken. Er breekt een klein stukje van mijn hart af nu ik dit typ. Want man, man, man…. Dadelijk mis ik haar eerste woordje, of haar eerste keer omrollen, of haar eerste keer zitten, of haar eerste keer kruipen, of… Nou ja… Een eerste keer! Toch heb ik ook wel weer zin om te gaan werken. Een beetje dan.
Een beetje zin om weer te werken
Tja. Heel eerlijk: ik heb dadelijk een half jaar thuis gezeten. Niet dat ik me dan ga vervelen – hallo series! – maar mijn wereld word wel een stuk kleiner. Ondanks dat je natuurlijk altijd je huis kunt verlaten, zie je toch minder mensen door de weeks. Misschien ligt dat aan mezelf, maar toch… Daarnaast heb ik ook echt wel een leuke baan. Lekker dans en drama met de kinderen. Love it! Dus in dat opzicht heb ik echt wel weer zin om te werken. Daarnaast ben ik héél benieuwd hoe het mij gaat bevallen om nog maar 3 dagen te werken. Dat zijn er toch ineens 2 minder. Ook daar kijk ik naar uit. Ik vind het een fijn vooruitzicht dat ik het grootste deel van de week toch met Isabelle ben.
Maar mijn moederhart breekt in kleine stukjes
Tja. Dat dan ook wel weer. Ik wil Isabelle helemaal niet achter laten! Ik wil haar bij me hebben. Ik wil weten wat ze doet. Ik wil wegsmelten bij haar grote kijkers en mooie lach. Ik wil al haar eerste keren zelf meemaken. Dat is mijn grootste angst – al is angst natuurlijk dan wel een heel groot woord. Dadelijk mis ik haar eerste keren. Ik zal daar zo van balen… Dat wil ik helemaal niet! Toch maakt het feit dat Roy voorlopig even thuis is doordeweeks mijn hart iets minder gebroken. Isabelle is lekker thuis bij haar papa. Ondanks dat ik vertrouwen heb in beide oma’s (waar ze anders naar toe zou gaan), vind ik het heel fijn dat ze thuis is in haar eigen omgeving en dat de opvoeding van Roy en mij blijft. Zoals wij dat samen voor ogen hebben. Alleen op woensdag niet. Dan gaat Isabelle naar het kinderdagverblijf. Het oefenen in december is goed gegaan en ik heb daar ook al het vertrouwen in.
Tijd voor een nieuw ritme
Nu ik weer ga werken, komt er uiteraard ook een nieuw ritme. Eentje waarin ik hopelijk de balans kan vinden tussen mijn taak als moeder, maar ook als vrouw, mijn werk en mijn sociale contacten, als ook het bloggen en het huishouden. Ach, dat komt vast goed. Jullie horen het vanzelf wel weer een keer… 😉
Hoe vond jij het om na je verlof weer te moeten gaan werken?
9 comments
We voelen met je mee! Succes! -hier vanaf morgen 5x/week naar het kinderdagverblijf ? en dat na pas 2,5 maandjes genieten bij de mama(ook een juf)… Top dat je man nog wat kan thuisblijven
Ook succes voor je vrouw! Ik heb 14,5 week kunnen genieten van Isabelle ?
Oe, zo herkenbaar. Ik heb dat nog steeds wel eens….dat ik haar helemaal niet weg wil brengen.. blijft toch je kleine meisje! Succes morgen meid ?
Dankjewel meid ?
Mijn verlof moet nog beginnen (in april!). Ik begin dan na de zomervakantie weer (ik ben juf) en ga dan ook 3 ipv 5 dagen werken.
Jij succes weer!
Spannend! Weet je al of je een jongen of meisje mag verwachten? Nog even en dan mag je lekker je rust pakken! Ik ben ook juf 🙂
Succes morgen weer, ik morgen ook weer voor de klas!
Tnks! Jij ook weer succes en plezier! ?
Spannend maar ik weet zeker dat je binnen no time je nieuw ritme gevonden hebt. En wat fijn dat Isabelle lekker bij haar papa grotendeels van de week is! Ik ben zelf thuisblijf mama dus ik zie mijn meisje iedere dag. En hoewel dit fijn en leuk is, snap ik ook heel goed dat sommige mama’s het lekker vinden om ook erbij te gaan werken. Succes met je eerste werkdagen weer!