Met social media en internet altijd in de buurt kom je geregeld succesverhalen tegen. Mensen die binnen no-time zijn afgevallen. Mensen die ontslag namen op hun werk om een of andere droom achterna te jagen wat goed uitpakte. Mensen die… Vul maar in. En al die mensen hadden eigenlijk maar één verhaal: maak van je droom een doel en werk er hard aan. Maar wat als je het idee hebt dat je dit doet? Wat als je het idee hebt dat je droom een doel is en je hier voor jouw gevoel écht hard aan werkt, maar het gewoon niet lijkt te lukken? Wat als je al járen bezig bent? Ga je dan door, verander je dan het doel of kap je er maar gewoon mee?
Heus. Al die succesverhalen zijn mega inspirerend. Ze geven absoluut een boost om door te gaan waar ik mee bezig ben. Maar toch… Waarom lukt het de ene wel en de ander niet? Of waarom gaat het de ene persoon voor de wind en de andere gaat het met pieken (of piekjes) en flinke dalen? Wat doet de een dan wat de ander niet doet?
Aan mezelf merk ik dat ik best doelen stel. Misschien kan ik ze nog duidelijker stellen, maar ik weet waar ik naar toe wil. Ik weet ook van mezelf dat ik misschien nog harder zou kunnen werken. Maar zou dat helpend zijn? Of ben ik gewoon te onzeker over mijn eigen kunnen? Door het weinige engagement van mijn bezoekers ga ik absoluut twijfelen of mijn blog (en social kanalen) wel leuk of herkenbaar genoeg zijn. Of is de tijd van het vele reageren een beetje verdwenen?
Toen ik begon met mijn beautyblog werd er flink gereageerd. Voornamelijk door andere bloggers. Zo leerde ik andere bloggers kennen, en zorgden zij voor meer bezoekers weer naar hun site. Dat deed ik toen ook en ik zag dat het helpend was om anderen weer naar mijn blog te krijgen. Nu doe ik dat nog steeds, maar zie ik er vrij weinig van terug. Toen ik laatst op Instagram Stories vroeg hoe het zat met de engagement bij andere bloggers, reageerde er een aantal dat hun engagement met de volgers ook minder of er zelfs helemaal niet was. Ergens is er schijnbaar iets veranderd. En wat dan precies weet ik niet. Want in mijn beleving zijn er niet minder bloggers gekomen, maar juist meer. Sowieso een nieuwe generatie. Dus waarom zou dit systeem dan niet meer werken?
Ik word er in ieder geval heel onzeker van. Ben ik niet leuk genoeg? Vertel ik niet leuk genoeg? Zijn mijn verhalen en artikelen niet herkenbaar of interessant genoeg? Schrijf ik te lang of juist te kort? Zijn mijn foto’s niet mooi?
En laten we eerlijk zijn, ik blog voor mezelf. Ik vind het mega fijn om een plek te hebben waar ik al mijn gedachtes kan plaatsen. Een plek waar ik makkelijk dingen op terug kan zoeken als ik ze even niet meer weet. Een plek waar ik dingen kan delen. Een plek waar ik mijn creativiteit kwijt kan. Dat maakt het ook dat ik nog altijd blog. Ik vind het heerlijk om te doen. Maar bezoekers en reacties en iedere keer een hoger volger aantal maakt het eerlijk gezegd nog leuker. Dat geeft mij een boost omdat er waardering is voor alle tijd die ik er in stop. Omdat het fijn is als ik andere kan helpen of inspireren door wat ik schrijf. Omdat het leuk is om een fijne discussie over een onderwerp te houden. Omdat het fijn is om met jullie te kletsen en te entertainen.
Ik ben dan ook heel dankbaar voor iedereen die mijn blog bezoekt en/of een berichtje achterlaat.
Ik merk alleen dat ik mijn blog graag naar een hoger level wil tillen. Niet alleen kwalitatief, maar ook om er wat inkomsten uit te halen. Nu ik nog maar 3 dagen werk sinds Isabelle er is, merk ik dat ik het financieel allemaal wat lastiger vind. Het is toch even aanpassen. Van een fulltime inkomen naar een parttime inkomen. En hoe leuk zou het zijn om het inkomen wat op te hogen door bezig te zijn met mijn hobby? Immers is dat zo’n succesverhaal die je (of in ieder geval ik) al veel gelezen heb. Het moet kunnen. Sommige lukte het binnen één jaar, andere zijn langer bezig.
Ik blog nu zo’n 5 jaar en op dit blog pas 1 jaar (hoewel hierop van de 4 jaar hiervoor ook alle blogs staan). Ik ben natuurlijk van insteek veranderd toen ik zwanger werd en ik snap dat ik daarmee volgers verloren kan zijn. En dus ben ik vooral heel nieuwsgierig wat jullie graag willen lezen op deze mama/lifestyle/entertainment blog. Wat vinden jullie wat ik al goed doe en wat vinden jullie wat beter kan?
Je mag het me hieronder in de reacties laten weten, maar je mag me uiteraard ook mailen. Dat kan dan naar: info@natasjaonline.nl
23 comments
Hey Natas! Ik ga jou, vandaag als het lukt, even een mailtje sturen, want ik denk dat ik wel een aantal goede tips heb! Dikke kus en blijf erin geloven!! Xx
Tnks Meis! Ben benieuwd!!!???
Hoi, sinds je een dochtertje hebt lees ik eigenlijk altijd je Blog vind ze heel leuk en erg herkenbaar.( heb zelf een zoontje) de reden dat ik niet reageer is omdat ik al snel denk, zit die gene te wachten op mijn reactie? En moet ook bekennen dat ik in tegenstelling tot jou niet goed ben met een text op papier zetten( als je begrijpt wat ik bedoel.) groetjes?
Wat leuk! Nee, juist leuk om reacties te lezen! Al zijn t maar een paar woorden ?
Heej meid! Ik herken je struggle. Maar echt geen idee waar het gebeurt is dat mensen niet meer reageren. Af en toe wordt ik er ook onzeker van maar merk dat als ik het los laat het allemaal wel vanzelf komt.
Komt goed hoor, gewoon lekker door gaan en vooral doen wat jij leuk vind. Het is jou blog en dat maakt het uniek!
Liefs, Carolien
Hoi,
Ik herken ook heel goed wat je bedoelt! Voor sommige mensen gaat het vanzelf en ze maken dan zo’n post van “Als ik het kan, kan jij het ook. Je moet het gewoon genoeg willen”. Maar dat is niet altijd zo. Ik ervaar zo’n beetje dezelfde struggle. Ik zou zeggen: doe vooral waar je zelf achter staat en schrijf over wat je bezig houdt.
Dank je voor je reactie! Ik blijf zeker bloggen en mijn ding doen. Maar het is wel inderdaad frustrerend als t de ene zo voor de wind lijkt te gaan.
Ik snap je heel goed. Ik ben de challenge met mezelf aangegaan om 365 dagen lang elke dag een blog online te gooien, maar dat lijkt moeilijker dan gedacht daar ik weinig respons krijg. Op vele artikelen heb ik zelfs geen respons en dan denk ik ‘hé, schrijf ik niet goed?’ Het maakt mij ook onzeker, maar anderzijds wil ik er zeker niet mee stoppen. Ik ga door tot het bittere eind.
Om terug te keren op jouw blog. Ik reageer hier idd minder met als simpele reden dat ik geen mama ben en dus niet kan meepraten over die dingen.
Wat goed! Ik snap dat het lastig is. En ik snap je gevoel van het niet goed schrijven. Herkenbaar! Maar ik ga ook zeker door, want zoals ik al schreef schrijf ik als eerste voor mezelf.
Ik snap dat je hier dan minder reageert. Maar ik vind het super tof dat je toch met regelmaat terug komt hier! Veel liefde!?❤️
Hi Natasja, ik vind je blog erg herkenbaar. Ik heb zelf ook vaak het gevoel dat er maar weinig mensen zijn die mijn blog lezen en dat de reacties vooral komen van bekenden. Ik ga dan twijfelen over mijn eigen schrijven. Ik lees zelf ook vaak blogs van anderen zonder daar een reactie op te geven. Terwijl ik ze wel degelijk leuk vind om te lezen! Blijf vooral schrijven, je doet het hartstikke leuk!
Dankjewel! Ik denk dat mensen wat minder tijd hebben en maken om te reageren, maar ik vind het wel enorm jammer!
Dit is echt bizar. Ik heb een paar dagen geleden een artikel op mijn eigen blog geschreven over eigenlijk precies hetzelfde onderwerp met dezelfde raakvlakken. Ik blog inmiddels 16 jaar en dan zou je toch denken dat je site toch uitgegroeid is tot een plek die mensen te vinden. Bij mij loopt het aantal volgers/bezoekers/commenters het laatste jaar ook terug en ja, ook dat maakt mij onzeker.
Ik herken ook de struggle van weten dat je goed bezig bent, dingen goed kunt maar dat niemand het lijkt te zien. Om voor mezelf te spreken hoor ik vaak dat ik leuke teksten schrijf, ik ben een paar jaar geleden zelfs gevraagd als columnist voor AD, ik hoor bijna dagelijks dat ik prachtige foto’s maak en ik heb veel ervaring met webdesign en graphic design. Allemaal dingen die ik inzet voor mijn blog en toch…. Precies dat.
Het voelde voor mij een beetje gek om die pijnpuntjes op te schrijven, ik zag gelijk voor me dat mensen gingen reageren “Ach, vind je jezelf nou zielig? Je zit gewoon om aandacht te bedelen”, terwijl ik juist niet iemand ben die graag populair wil zijn. Ik kreeg juist heel lieve reacties en ook van mensen die met hetzelfde probleem zitten.
Ik denk dat het misschien het best te verklaren is dat social media het internet grotendeels heeft overgenomen en dat is allemaal wat sneller en ook vluchtiger. Mensen checken liever even Twitter, Facebook of Instagram dan dat ze een heel verhaal op een website lezen. En om voor mezelf te spreken: Ik heb geen beauty- of fashionblog en ik ben geen tiener, dus dan valt er al een grote groep af die mij dus niet interessant vindt als blogger.
Mijn mening is dat het een soort mindset is. Wil je zelf doorgaan? Dan vooral doen. Die twijfel zal zo nu en dan blijven klagen maar zolang de zin in bloggen groter is, lekker door blijven gaan. Het is ook goed dat je in de eerste plaats voor jezelf blogt. Doe ik ook. Dat is denk ik al het beste uitgangspunt.
Succes!
Tnks voor je uitgebreide reactie! Bizar inderdaad dat je een soortgelijk artikel laatst online hebt gezet. Ik had deze al een aantal weken geleden geschreven, maar toen vond ik de toon te negatief en heb ik hem mee verschoven. Tot vandaag dus.
Ik blog zeker voor mezelf, want anders kan ik het sowieso niet leuk vinden, denk ik. En wat je zegt over social media heb je absoluut een punt. We leven in een ‘snelle’ wereld. ?
Hoi Natasja,
Toevallig dacht ik vandaag: hé ik heb al lang geen blog meer van Natasja gezien. Vaak zette je een linkje op onze Facebook pagina maar ik herinner mij ook dat je vroeg of wij daar bezwaar tegen hadden (nou nee dus ?). Ik weet dat ik in m’n mail box een melding kan ontvangen als er een nieuwe blog is maar m’n mailbox puilt al uit en er is dan ergens toch een drempel om mij daarvoor aan te melden.
Wat betreft de succesverhalen denk ik daar alsvolgt over. Jij als filmliefhebber kent vast de film “he is just not that into you” daar hebben ze het over de regel en de uitzondering. Al die bloggers zijn de regel en die enkele die er uitspringt er rijk en beroemd van wordt is de uitzondering. Snap je wat ik bedoel?? Gewoon lekker blijven bloggen en vloggen voor jezelf dan kunnen wij lekker mee blijven lezen en kijken ??. Groetjes Stefanie
Haha, ik zal weer vaker spammen in onze FB groep ? van je mailbox snap ik. En in principe probeer ik iedere dag iets Up te loaden, maar dat lukt niet altijd.
Ik ken die film en snap helemaal wat je bedoelt ? ik stop ook zeker niet hoor!!???❤️❤️❤️
Hoi Natasja, mijn blog bestaat nu bijna een jaar en ook ik zie niet meteen interactie van de lezers. Maar aan de andere kant betrap ik mezelf er ook op dat ik ook niet snel reageer op leuke blogs die ik lees. Vooral als er nog geen reactie staat. Maar ik blog ook gewoon omdat ik het leuk vind. Natuuurlijk hoop ik dat de blog nog groter wordt met meer engagement en een vast publiek. Maar jah dat heb je niet in de hand denk ik
Ik blog nu zo’n 5 jaar actief en heb altijd veel engagement gekend. Dus heel jammer dat dat de laatste jaren terug gelopen is. Maar blijkbaar bij heel veel blogs. Ik probeer juist zelf wel altijd te reageren (mits ik iets zinnigs kan zeggen) omdat ik dat andersom dus ook leuk vind. Goed voorbeeld doet volgen? Maar je hebt gelijk, je hebt het niet allemaal in de hand.
Oh wat herkenbaar! Ook bij mij loopt de interactie terug, met name de reacties onder blogs. Waarom? Ik heb geen idee! Zijn er teveel blogs? Zijn mensen reageermoe? Ik weet het niet.
Toch lekker door blijven gaan. Echt, die lezers zijn er wel. Wat ik vorig jaar heb gedaan is een lezersonderzoek onder al mijn nieuwsbrieflezers. Super leuk was dat en het gaf me echt weer een boost.
Succes met je blog!
Ik denk dat het vooral met tijd te maken heeft. Alles moet tegenwoordig snel dus valt reageren af? Haha, geen idee hoor, maar jammer vind ik het wel.
Wat fijn dat het onderzoek je een boost gaf!
Het is heel herkenbaar wat je hier schrijft. De afgelopen jaren ben ook ik aan het bloggen geslagen, en elk jaar verbeterde ik de blogstijl en andere zaken die nodig waren om de blog goed te laten lopen. Toch met mijn niche is het ontzettend moeilijk om mensen geëngageerd te krijgen om te reageren of feedback te geven. Wel merk ik bij het verkopen van ebooks of het plaatsen van een enquête dat er ineens mensen reageren/kopen waar ik nooit van gehoord heb. Ze zijn er wel, die lezers, maar ze houden zich heel stil.
Er houden heel veel mensen zich stil. Ik ervaring dat altijd op feestjes van vrienden enzo. Dan komen mensen ineens naar me toe dat ze mijn blog gelezen hebben. Super leuk! Maar ja, die reageren dus ook niet haha.
Hoi Natasja
Ik begrijp je gevoel heel goed, morgen ga ik er namelijk zelf ook een post aan wijden.
Misschien als we onze lezers er bewust van maken dat dingen wel veranderen.
Als ik zo kijk naar de reacties op deze post denk ik niet dat je iets verkeerd doet. Volgens mij is het leven gewoon gejaagder en maken de mensen minder tijd om te reageren.
Door daarover te schrijven maken we iedereen bewust en kunnen we dat misschien nog veranderen.
Liefs
Sam
Ik denk inderdaad dat we gejaagder zijn. Hopelijk verandert het nog!?