Een juf heeft geen hobby’s. Toch?

Afgelopen week stonden alle nieuwsmedia er vol mee: “Schoolkinderen thuis om ‘sexy barbies’ van de juf”. Zo’n stuk of 10 kinderen werden door de ouders thuis gehouden omdat de desbetreffende juf buiten schooltijd kunstenares is. Op haar Facebookpagina zijn schaars geklede barbiepoppen te zien, neergezet in uitdagende poses. En natuurlijk vindt heel Nederland hier iets van. Ik ook. Misschien ik net een beetje meer dan de gemiddelde Nederlander omdat ik naast mijn leven als juf er ook nog een online leven op nahoud. Want een juf is altijd alleen maar een juf, toch? Ook buiten schooltijd? 

Het beroep

Als juf (of als meester) maak je kinderen wegwijs in de grote boze mensenwereld. Je leert ze allerlei vaardigheden, die verder gaan dan alleen maar taal en rekenen. Je leert ze omgaan in de maatschappij, je neemt ze mee in normen en waarden en je leert ze om zichzelf te ontplooien tot de (hopelijk) prachtige personen die ze zijn en nog mogen worden. Als juf heb je een voorbeeldfunctie.

Voorbeeldfunctie

Natuurlijk hebben leerkrachten een voorbeeldfunctie. Maar heel eerlijk: heeft niet iedereen een voorbeeldfunctie? Kinderen leren niet alleen van een leerkracht. Kinderen leren niet alleen van hun ouders. Kinderen leren door de wereld om hen heen. De hele wereld. Alles. Alles wat zij zien, pikken ze op. Zij maken vervolgens zelf de keuze wat ze met die informatie en beelden doen. Dan is er de rol van de ouders die hen moet begeleiden in hoe hier mee om te gaan. En ja, ook leerkrachten hebben hier een grote rol in op school. Maar hoe zit het dan met de leerkracht buiten school?

De juf is altijd alleen maar een juf

Het is niet voor niets dat veel leerkrachten er voor kiezen om niet in het dorp of de stad te wonen waar ze lesgeven. Ik kan het me mijn eigen stage periode nog herinneren. Ik liep stage op mijn oude basisschool. Een basisschool die een straat verder was van waar ik woonde. Als bijbaan werkte ik in de plaatselijke supermarkt achter de kassa. Ik weet nog goed dat een leerling de supermarkt binnenkwam en heel hard riep: “Hallo juf Natasja!” Tja, voor hen ben je nou eenmaal juf.

De juf als mens

Kennen jullie de woorden: “Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken.”? Dat geldt ook voor de juf. Naast het zijn van juf, is de juf ook gewoon mens. Een mens met eigen interesses. Een mens met eigen hobby’s. De ouders van de kinderen hebben dat toch ook? En zij zitten in een nog belangrijkere rol dan de leerkracht als je het mij vraagt. Ouders hebben ook hun interesses en hobby’s. Misschien zelfs wel een paar die niet helemaal voor kinderen geschikt zijn. Haal je dan ook de kinderen weg, terwijl de kinderen er niet eens bij betrokken worden? Nee toch? Is het dan ook niet de taak van de ouders om aan hun kinderen te leren dat juffen ook maar gewoon mensen zijn?

De juf en haar Barbies

Mijn mening is dus: boeiend als die desbetreffende juf kunst maakt met Barbies die niet geschikt is voor kinderen. Zolang zij werk en privé gescheiden houdt – en hier dus niets over verteld of laat zien op school – is er toch geen probleem? Als kinderen de Facebookpagina dan toch vinden van de juf, is het dan niet de verantwoordelijkheid van de ouders om te letten op wat hun kinderen opzoeken op het internet? Hoe hadden ouders gereageerd als de kinderen de desbetreffende Facebookpagina gevonden zouden hebben, maar dat hij niet van een bekende was? Of als het de Facebookpagina van een oom of tante was? Of van de bakker? Of van de buurvrouw?

Mag een juf hobby’s hebben?

Een juf is ook maar gewoon een mens. Met hobby’s. Met interesses. Tja, die zullen misschien niet altijd aansluiten bij het plaatje wat jij voor je ziet als je denkt aan een juf. Maar is het niet het belangrijkste dat de leerkracht werk en privé gescheiden houdt? Als een hobby of interesse van de leerkracht niet geschikt is voor de kinderen die hij of zij lesgeeft, dan mag ik toch hopen dat de leerkracht professioneel genoeg is om deze hobby of interesse ook niet ter sprake te brengen.

Een juf die blogt en vlogt

Ik ben een juf met mijn eigen hobby’s en interesses. Vertel ik op school dat ik blog en vlog? Nee. Maar ja, het zijn kinderen. Kinderen vinden je op het internet. Dus ja, kinderen weten wel dat ik blog en vlog. Om die reden zal ik altijd proberen om te letten op mijn taalgebruik en te denken aan de onderwerpen waarover ik schrijf en praat. Aan de andere kant is het wel zo dat basisschool kinderen niet mijn doelgroep zijn en dus eigenlijk ook niets te zoeken hebben op mijn blog of YouTube-kanaal. Ik snap dat het interessant is om even te kijken naar de juf die ook op het internet goed te vinden is. Nogmaals, daarmee houd ik persoonlijk ook rekening. Maar mocht ik een excentrieke hobby hebben waar ik over zou willen bloggen of vloggen, dan geloof ik dat ik dat om die reden toch ook meer anoniem zou doen.

De rol van ouders

Daarnaast vind ik het de verantwoordelijkheid van ouders om te monitoren wat hun kind op het internet zoekt en doet. Nogmaals: ik snap helemaal dat kinderen hun leerkrachten ‘Googlen’ en dat om die reden de leerkracht wel goed moet nadenken voordat hij of zij iets online zet. Maar de kinderen kijken ook veel vloggers die een hoop gevaarlijke stunts doen en taal gebruiken waarvan je die liever niet aan je kind laat horen. Tja… voor alles valt wat te vinden en te zeggen.

Wat vind jij van deze situatie?

Disclaimer: Dit artikel bevat mijn eigen mening. Iedereen is vrij om een eigen mening te hebben. Laten we vooral respectvol blijven. Ook als jij een andere mening hebt dan mijzelf of een van mijn bezoekers.