Allereerst wil ik iedereen bedanken die mij sterkte gewenst heeft afgelopen zaterdag via mijn blog, Facebook, Instagram of mail. Super lief van jullie! Natuurlijk hoort er aan dat verhaal ook een vervolg. Vandaag was de dag dat ik het ziekenhuis kon bellen voor een afspraak over de uitslag van het uitstrijkje. En hoewel ik daar natuurlijk niet van plan was om een blogpost over te typen, gebeurt het me toch dat ik hier iets over kan schrijven.
Rond een uurtje of 10 belde ik het ziekenhuis. Ik vertelde wie ik was en dat ik een afspraak moest maken voor over 2 weken voor de uitslag van het uitstrijkje. Al snel kwam de verpleegkundige – of wie de telefoon dan ook opneemt – met een datum: 12 juni. Ik word dan rond 16.30 uur gebeld. Mooi, dacht ik, dan hoef ik niet apart naar het ziekenhuis.
Maar toen kwam het. De vrouw aan de andere kant van de lijn kon in het ziekenhuissysteem niet zien dat ik afgelopen zaterdag geweest was. Volgens het systeem ben ik voor de laatste keer in 2009 geweest. Geen idee wat er in dat jaar was, maar goed. Ze kon dus ook nergens vinden dat er een uitstrijkje was. Daarop volgend kwam het er doodleuk op neer dat ze me bij de belafspraak over 2 weken dan wel konden vertellen of ze iets binnen hadden gekregen.
Ammehoela zeg! Ik ga niet 2 weken wachten om erachter te komen dat ze geen uitstrijkje hebben! Dus dat vertelde ik de dame aan de andere kant van de lijn ook. “Maar mevrouw, misschien moeten ze het nog verwerken en staat het daarom nog niet in het systeem?” Daaaaag. Daar neem ik geen genoegen mee. Het is een ZIEKENHUIS. Waar je zorgvuldig om gaat met de informatie van patiënten. Het is niet de belastingdienst…
Dus na mijn tirade over dat ik dat erg gek zou vinden, gezien ik zaterdagOCHTEND om 8 uur in het ziekenhuis was en om kwart voor 9 de gynaecoloog nog bij me was geweest, vroeg ze welke gynaecoloog er dan geweest was. Sorry, maar door alle hectiek en paniek heb ik dat niet bewust onthouden. Alleen een mevrouw met een brilletje. “Tja, die hebben we er meerdere…” Alsof ik op dat antwoord zat te wachten…
En dus begon ik mijn tirade van voor af aan. Dat ik een bloeding had gehad en de verloskundige mij doorgestuurd had naar het ziekenhuis. “Oh, u bent al zwanger?” En op dat moment kon ik alleen maar denken: ik bel toch met de afdeling gynaecologie? Achteraf snap ik heus dat er ook mensen daar zullen komen die (nog) niet zwanger zijn, maar ander onderzoek omtrent zwanger worden daar zullen hebben. Maar dan nog.
Dus toen ze die link gemaakt had, bedacht ze zich dat ze ook wel op mijn zwangerschapskaart kon kijken. Wat ik nog steeds raar vind, dat ze die niet meteen gezien heeft in het systeem. Maar goed, daar stond dus inderdaad alles op.
Gelukkig. Want ik raakte al opnieuw in paniek. En alsof ik dat nu kan gebruiken. NIET.
Over 2 weken hoop ik dus meer te weten. Uiteraard vertel ik jullie de uitslag ook. En tot die tijd probeer ik mezelf rustig te houden.
Alles voor onze kleine meid!
4 comments
Aargh! Dat komt zeker niet goed over daar. Helaas heb ik ook wat minder goede ervaring met hulpverleners. Soms sta ik er echt van te kijken….
Ik weet dat het ook maar mensen zijn, maar in de zorg is het gewoon cruciaal…
Het kan natuurlijk altijd gebeuren, maar ze geeft niet echt netjes antwoord nee. Ik begrijp de frustratie. Hopelijk is de uitslag goed over 2 weken!
Ik hoop het ook! 🙂