Wéér een bloeding én ziekenhuisopname

Na de bloeding van 3 weken geleden en de uitslag van het ziekenhuis, werd ik toch weer ongerust toen ik vanochtend wéér een bloeding had. Die heb ik in de tussentijd ook wel een aantal keren gehad, maar vandaag was het weer alsof je midden in de ongesteldheid zit. En dus gingen de alarmbellen rinkelen.

Roy was al naar het werk en ik stond weer op om mezelf klaar te maken voor mijn werk. Zoals mijn ochtendritueel is: wekker gaat, even rustig blijven liggen en daarna er uit om te plassen. Bij het afvegen zag ik het pas. Bij het eerste papiertje zuchtte ik. Toen het bij het tweede papiertje niet minder werd begon ik me al zorgen te maken. Nog zo’n 3 papiertjes verder zat er nog altijd bloed. Ik besloot dat afvegen geen zin had en deed een inlegkruisje in mijn onderbroek. Toen ik doorspoelde – chips! Ik moet dat er in laten liggen zodat de verloskundige nog kan kijken! – zag ik dat er ook ‘los’ bloed in de wc-pot lag.

Ik belde Roy op, daarna de verloskundige, toen mijn werk en toen weer Roy. Zo. Iedereen die op dit moment het even moet weten, weet het. De verloskundige stond samen met een stagiaire zo’n twintig minuten later op de stoep. Ik vertelde over de bloeding van 3 weken geleden, de uitslag en over nu. Daarna voelde ze aan mijn buik. Die voelde goed en qua groei lijkt ‘t ook allemaal goed te zitten. Daarna het hartje weer mogen horen. Héél fijn!

Vervolgens moest ik toch door naar het ziekenhuis. En dus belde ik Roy op. Die kwam mij ophalen om vervolgens samen met mij naar het ziekenhuis te gaan. Ik moest een half uur aan een CTG liggen. Dan kunnen ze het hartslagje monitoren. Dat kan pas vanaf de 24 weken en daarom hebben ze dat de vorige keer niet kunnen doen. Nu met 24+5 lukte het aardig: af en toe speelde ons meisje verstoppertje. Wat ik heel fijn vond, was dat we langer dan een half uur aan de monitor gelegen hebben. Hierdoor kon ik horen wanneer ze bewoog en kon ik dat de meeste keren ook voelen. Nu weet ik daardoor veel beter wat ik precies moet voelen en dat is héérlijk! Nu voel ik haar door de dag heen lekker vaak!

Na de CTG werd uiteraard ook even mijn temperatuur, zuurstof en bloeddruk gecheckt. Die waren allemaal goed. Daarna moesten we wachten op de gynaecoloog. Om kwart voor 9 werd ik aan de monitor gehangen en door drukte kon de gynaecoloog pas zo rond een uur of half 12 bij mij komen voor alle andere onderzoeken. Als eerste deed ze een echo. Wat fijn om ons meisje weer te zien! Ook nu was ze heel beweeglijk, maar de gynaecoloog kun wel overal uitleggen wat het was. Zo weet ik nu dat ze dwarsligt en dat haar voetjes bij haar gezichtje liggen. Lekker dubbelgevouwen dus. De metingen waren goed en meer dan voldoende vruchtwater. Ook ligt de placenta inderdaad aan de voorkant en liep het een eind door richting het geboortekanaal. Maar ze had het idee dat deze er niet meer voor lag.

Daarna deed ze een inwendige echo. Hierbij konden we zien dat mijn baarmoedermond een gemiddelde tot een lange lengte is. Dat schijnt fijn te zijn omdat de kans op een vroeggeboorte groter is bij een kleine baarmoedermond. We konden ondertussen ons kleintje aan de zijkant zien bewegen en kregen duidelijk te zien dat de placenta inderdaad niet meer voor het geboortekanaal ligt.
Daarna kwam het vervelende eendenbekje weer tevoorschijn. Ze hoopte te kunnen zien waar het bloeden precies begint. Ze concludeerde dat de buitenkant van mijn baarmoeder het waarschijnlijk veroorzaakt. Hierop werd besloten dat ik opgenomen zou worden om in ieder geval één nachtje te blijven. Verplicht bedrust.

Morgenochtend gaan we dan kijken hoe en wat nu verder. Voor nu lig ik op een van de koelere privé kamers op de gynaecologie afdeling (lekker met dit weer!) en houd ik jullie op de hoogte. Ondertussen is het personeel hier al verschillende keren geweest en daar wil ik absoluut mijn complimenten over uit spreken: wat zijn zij leuk en lief! Daarbij vond ik mijn avondeten ook erg lekker en was het fijn dat ze tussendoor een waterijsje kwamen brengen.