Mijn ervaring met twee keer borstvoeding

Tweeëntwintig maanden, gesplitst in negen maanden en dertien maanden. Zolang heb ik borstvoeding mogen geven. Maar het is klaar. Voor altijd. Ik denk dat alleen wanneer jijzelf borstvoeding hebt gegeven je snapt dat ik nu een traantje moet laten. Om het je nog sterker te vertellen: ik ben met de Kerstvakantie gestopt met borstvoeding, maar kon het nog niet met jullie delen omdat het nu dus echt definitief voorbij is en ik het zelf nog een plekje moest geven. #dramatisch. In deze blog vertel ik mijn ervaring met twee keer borstvoeding en hoop ik je mee te nemen in de voor- en nadelen, als ook de fijne en mooie en minder fijne en mooie momenten van borstvoeding, zoals ik dat ervaren heb.

Maar voordat ik daarmee start wil ik een soort disclaimer maken. Ik ben pro eigen keuze. Dus of jij flesvoeding of borstvoeding wil geven of geeft, is aan jou. Ik veroordeel niemand die een andere keuze maakt en ik spreek puur uit mijn ervaring. Dat gezegd hebbende, laten we snel beginnen.

Eerste keer borstvoeding

Mijn borstvoedingsavontuur begon ik 2017 toen onze dochter Isabelle geboren werd. Voor mij was het nooit een vraag geweest of ik borstvoeding wilde geven. Volmondig zei ik al in de zwangerschap JA! Ik las mij in met een boekje dat ik kreeg van de verloskundige en that’s it.

Isabelle is uiteindelijk geboren via een spoedkeizersnede, nadat via een inleiding met ballontje de bevalling op gang is gebracht. Het nadeel hiervan tegenover borstvoeding kan zijn dat je nog niet voldoende, of misschien wel helemaal niks, hebt. Echter is het na een ‘normale’ bevalling ook helemaal niet zeker of je voeding hebt. Dus zonder je angst in te praten, wil ik je dat wel goed duidelijk hebben gemaakt.

Hoe dan ook, zo snel als kon werd Isabelle aan mijn borst gelegd. En ja hoor, ze hapte goed aan en begon met drinken. Of er echt iets uit kwam? Tja, wie zal het écht zeggen. Maar de bewegingen leken goed en we dachten te horen dat ze een beetje klokte; en dus dat er voeding was.

Baby valt af

Isabelle viel wel wat af en daardoor ben ik erbij gaan kolven. Het voordeel van kolven is dat je in ieder geval je productie ziet. Echter haal je met kolven niet eruit wat een kind eruit kan halen. Maar je krijgt wel een beeld. Dat is dan ook zeker het voordeel van kolven. Het nadeel? Je ziet eruit als een melkkoe, haha!

Waarom ik stopte bij Isabelle

Isabelle heb ik uiteindelijk negen maanden borstvoeding gegeven. Rond de drie of vier maanden had ze even een dipje en na wat intensiever aanleggen en kolven, kwam ze weer voldoende aan. Toen we richting de negen maanden liepen, zag ik bij het kolven op mijn werk dat mijn productie gigantisch terug liep. Waar ik eerder zeker 200cc kolfde, kolfde ik nu ineens nog maar 50cc.

De zomervakantie kwam eraan, ik had wel zin om weer eens een Radler te kunnen drinken en ik vond negen maanden borstvoeding heel symbolisch. Tenslotte had ik Isabelle 9 maanden in mijn buik mogen ‘voeden’ en laten groeien en ook nog eens 9 maanden uit de buik. Hoewel ik flink gejankt heb toen ik de laatste keer haar voedde, was het ook goed.

Voor de tweede keer borstvoeding

In 2019 mocht ik voor de tweede keer borstvoeding geven. Natuurlijk was het wel de vraag of ik opnieuw borstvoeding zou kunnen geven. Dat je het de eerste keer kon, wil helemaal niet zeggen dat het de tweede keer weer lukt. Dus hou daar rekening mee.

In november 2019 werd Lucas via een geplande keizersnede geboren. Terug op de verkoeverkamer werd hij meteen aan mijn rechterborst gelegd. En hap. Meteen. Zonder sturing hapte hij aan en dronk. Ik jankte van geluk. Want yes! Het was mijn droom om opnieuw borstvoeding te mogen geven en opnieuw dit avontuur aan te gaan.

Dit was ik vergeten

Maar man, wat was ik vergeten dat de eerste weken het aanhappen nog even pijn kan doen in de eerste aantal seconden. En ohja, zo voelden borsten die op ontploffen staan. Dus hallo gekoelde koolbladeren! Ik heb gelukkig nog nooit een borstontsteking gehad, maar weet dat je dit (en nog andere zaken) kunt meemaken.

Waarom keizersnee kindjes afvallen

Echter viel ook Lucas al heel snel af. Nu hoorde we in het ziekenhuis dat blijkt dat kinderen die via een keizersnede geboren worden over het algemeen vrijwel altijd bijna 10% afvallen. Dat heeft te maken met het vocht wat de moeder toegediend krijgt tijdens de keizersnede. Hoe dan ook, werd ik dus ook deze keer weer meteen aan het nakolven gezet. Dat betekent dat ik na de borstvoeding nog zo’n 15 minuten ongeveer aan de kolf hing om de productie te stimuleren. Nakolven moet je dus ook nooit doen als je meer dan voldoende productie hebt, omdat je dan over produceert.

De magie van borsten en borstvoeding

Die borsten van ons zijn magisch, want ze passen zichzelf aan, aan de behoefte van het kind. Zo merken je borsten wanneer je kindje verkouden is. Ze gaan dan andere antistoffen meegeven in de melk. Bizar hè! Ook als je als moeder zijnde verkouden bent of een of andere ziekte onder de leden hebt, dan geeft je moedermelk meteen die antistoffen mee. Daarom wordt gezegd dat borstvoeding beter is dan flesvoeding. Nogmaals: op flesvoeding worden ze ook groot, maar dit is dus oprecht een voordeel van borstvoeding tegenover kunstvoeding.

Ups en downs en mijn oplossing

Bij Lucas heb ik trouwens meerdere dipjes gehad. Deze heb ik allemaal herstelt door een week lang te powerkolven. Dat betekent dat ik in de avond (ik koos voor dit tijdstip omdat dit het makkelijkste was) een uur lang kolfde in sessies. Dus 10 minuten kolven, 10 minuten rust, 10 minuten kolven, etc. Dat is heftig. Echt. Maar hierdoor geef je de borstvoeding een boost. Je moet er wat voor over hebben 😉

Einde van mijn borstvoedingsavontuur

Uiteindelijk heb ik dus ruim dertien maanden Lucas mogen voeden. Waarom nu niet meer? Omdat Lucas het niet meer wilde. Of wacht, correctie: hij wil mijn melk wel, maar wil gewoon écht niet meer uit de borst drinken. Er waren twee dingen die ik kon doen: fulltime kolven zodat hij nog steeds de voordelen van borstvoeding zou krijgen of gewoon helemaal stoppen.

Ik koos voor dit laatste, want ik wilde zó enorm graag één jaar lang hem kunnen voeden. En iedere keer dat ik in dat jaar een dipje had raakte ik in paniek. Mijn doel was nog niet behaald en ik wilde écht heel graag dat jaar halen. Toen mijn kolfproductie bij 12,5 maand terug liep, voelde ik mijzelf helemaal niet meer in paniek raken. Hierdoor wist ik dat ik er vrede mee had als het klaar was. Maar ik wilde voor Lucas nog wel de borst aan blijven bieden. Zolang hij het nog wilde, wilde ik doorgaan. Ik had immers gezegd dat ik het in ieder geval één jaar wilde volhouden en dat we het daarna wel zouden zien. Een beetje hoe de wind waait. Maar misschien voelde hij aan dat het voor mij oké was, want de borst weigerde hij pertinent. Toen heb ik gezegd dat ik iedere ochtend, voor één week lang, de borst zou blijven aanbieden. Zou hij deze week niet meer drinken dan had ik mijn lijf weer terug. Dan was het klaar. Dan was het goed.

En zo geschiedde. Hij heeft die hele week niet meer gedronken. Hij wilde niet meer. En dat is oké. Dit is meegaan met de behoefte van mijn kind. Natuurlijk, ondanks dat ik er vrede mee had, raakte het me wel. Want dit zou ik nu nooit meer meemaken. Daarbij, wist ik de laatste keer niet dat het de laatste keer zou zijn. Waar ik bij Isabelle heel bewust genoten heb van de allerlaatste keer borstvoeding, heb ik die kans bij Lucas niet gehad. Maar het is goed. Echt. Ik ben al blij dat ik überhaupt ervaring heb met borstvoeding! Want dit was prachtig!

Hoelang heb jij borstvoeding gegeven?

Pin deze blogpost voor later