Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Na de 20-weken echo van afgelopen donderdag, kwamen wij – in het bijzijn van familie en vrienden – erachter of we een jongen of een meisje verwachten in november. Net als bij Isabelle, hielden we ook nu een gender reveal. Waar we bij Isabelle d.m.v. een taart erachter kwamen dat ze een meisje zou zijn, deden we het deze keer met ballonnen. [no_toc]
Time to pop
Deze keer kozen we dus voor een ballon. Hoewel we op en top genoten hadden van de gender reveal taart de vorige keer, wilden we gewoon wat anders doen. Kinderen zijn anders, dus daar mag ook een ander invulling van het feestje bij. Zo gezegd zo gedaan. En dus gingen we op zoek naar ideeën om de bekendmaking te doen. Een gender reveal ballon is dan niet persé origineel, maar de vraag waar je andere dingen allemaal vandaan kan toveren zonder dat je het zelf al weet is best lastig. Daarnaast is een ballon natuurlijk ook lekker feestelijk! Dus… Time to pop the balloon!
Baby #2 wordt een…
Toen iedereen op het feestje was, zetten we de ballon buiten. Die hadden we eerder die dag opgehaald. Ik had twee naalden uit de naaidoos gepakt om de ballon door te prikken. Roy pakte Isabelle op en samen telden we terug van drie naar nul. En toen… BOEM! Blauwe ballonnen vielen uit de grote ballon! Na een dochter, mogen we nu ook ouders worden van een jongen!
Een voorkeur
Al eerder deelde ik met jullie dat wij een voorkeur hadden voor het geslacht. Hoewel we natuurlijk blij zijn met welk geslacht dan ook. Maar soms zie je een bepaald toekomstbeeld en ontwikkel je daarop een voorkeur. Dat hadden Roy en ik dus ook. Zoals ik in dat artikel al benoemde, zou het even schakelen zijn als het kindje van het andere geslacht zou zijn. En hoewel we natuurlijk hartstikke blij zijn met een zoon, moest het wel even neerdalen. Om die reden deelden we het niet gelijk op Facebook, maar hebben we gewacht tot het bij ons allebei een beetje neergedaald was.
Nadat alle visite weg was, heb ik nog even een traantje gelaten dat Mini de naam niet zou krijgen zoals ik het in mijn hoofd al helemaal voorgesteld had. Voordat ik zwanger was van deze Mini, hadden we de naam namelijk al bedacht. Het klinkt misschien heel cru om te zeggen dat ik er een traantje om gelaten heb, maar dat is gewoon omdat het even anders is dan dat ik in mijn hoofd had zitten. Daarbij hielpen de tranen ook bij het neerdalen dat ik een gelukkige moeder mag worden van hopelijk een gezonde zoon. En hoe mooi is het om een meisje én een jongen te mogen hebben? Daarnaast is onze zoon dadelijk stamhouder van de familienaam van mijn man. Hoewel we daar zelf minder mee hebben, weet ik zeker dat mijn schoonvader daar heel trots op zou zijn geweest. En wie weet wil Isabelle later wel een jongetje zijn en onze zoon een meisje. Het is allemaal mogelijk en allemaal oké. Voor nu:
Jippy! We krijgen een zoontje!
6 comments
Ja super leuk! Wij verwachten ook een kindje van het ander geslacht en hadden precies hetzelfde als jullie. Het was voor ons ook even omschakelen.
Ik dacht al dat wij vast niet de enigen zouden zijn. ☺️
Wat leuk dat Isabelle een broertje krijgt.
Gefeliciteerd.
Dankjewel!?
Wat super leuk gedaan! En wat tof dat je zo eerlijk bent over je gevoel. Hier heerst nog een groot taboe, dus fijn dat je die doorbreekt. Ik herken je gevoel.