Zo schreef ik een maandje geleden nog dat ik weer terug was na maanden van hard studeren voor de toelatingstoetsen van de pabo, liet ik alsnog bar weinig van mij horen. Waarom en hoe nu verder? Dat lees je hieronder.
Heel eerlijk had ik oprecht gedacht dat ik weer actief zou bloggen. Maar dat deed ik niet. Ik wilde wel, maar wilde het ook niet. Het antwoord op waarom is eigenlijk heel simpel. Het zijn er twee: 1. ik voelde mij schuldig tegenover de kinderen dat ik zoveel ‘afwezig’ was en 2. ik had behoefte aan even helemaal niets hoeven te doen.
En dus ging ik gewoon mee in de flow. De flow van hoe ik mij voelde en wilde voelen. Misschien onbewust ook nog de rust pakken voordat ik dadelijk de komende vier jaar hard aan het studeren ben naast mijn parttime baan en al het andere wat ik leuk vind om te doen.
Natuurlijk miste ik het bloggen. Ik voelde mezelf zelfs een beetje schuldig dat ik mijn blog zo links liet liggen. Ik hou van bloggen. Echt. Het is een ontlading; ik kan mijn ei kwijt. Maar ook hierin was ik mezelf deels verloren. Ik wil (en dat heb ik al vaker aangegeven) vooral terug naar het oude bloggen: lekker schrijven waarover ik wil schrijven, mezelf niet ‘specialiseren’ in één richting en gewoon doen wat goed voelt. Go with the flow. Het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat.
Dan ben ik ook het creatiefst, dan heb ik ook de meeste ruimte en dan ben ik de beste versie van mezelf. Dus dat ga ik doen. Hoe graag ik ook wilde dat ik geld zou verdienen met mijn blog, zodat ik hier een mooi inkomsten uit kon halen, voor nu zit dat er niet in door mijn focus alleen op mijn blog te leggen. Maar ergens besef ik mij ook dat ik daardoor juist de focus verloor. Ik wilde niet bloggen om geld te verdienen, ik wilde bloggen om het bloggen en natuurlijk zou het mooi zijn meegenomen als ik daar goed aan bijverdiende. Maar daar ging mijn focus naar toe, i.p.v. mijn gevoel in mijn blogs te leggen.
Volgens mij is het een warrig verhaal en misschien snap je er niets van. Laat ik het dan in ieder geval zo zeggen: ik verloor mijn echte focus en daardoor mijn creativiteit als ook de rust én inspiratie die ik krijg van het bloggen.
En als ik heel eerlijk ben zie ik dit bij veel bloggers gebeuren. Ook bloggers die wèl hun geld dik verdienen met hun blog. Je ziet hen ook gefocust zijn op geld (wat deels logisch is omdat het hun baan is) maar daardoor niet meer met de passie en the spark schrijven die ze vroeger hadden.
Goed. Lang verhaal kort: ik ga met hoe het komt en hoe ik mij voel. Ik ben nu eenmaal een gevoelsmens. En hier put ik mijn inspiratie en creativiteit uit. Dus win-win.
Hoe gaat het met jullie?
