Maandag was het weer zo ver. Na een half jaar thuis te hebben gezeten, moest ik weer aan het werk. Natuurlijk is zo’n eerste werkweek weer even wennen. In deze blogpost vertel ik je er alles over!
Zondag 7 januari 2018
Laten we beginnen bij mijn laatste vrije dag. Officieel was mijn verlof afgelopen toen de Kerstvakantie begon, maar dat is dan meteen weer het voordeel van werken in het onderwijs. Dus zodoende had ik nog eens 2 weken extra met mijn prachtige dochter. Die dag hebben we fijn besteed in de Efteling, waarin ze helemaal gefascineerd heeft gekeken naar de Fata Morgana en de Carnaval Festival.
Toen we ‘s avonds terug kwamen, heb ik meteen alles klaar gelegd en gemaakt voor de volgende dag. Mijn ontbijtsmoothie, mijn lunch, mijn tussendoortje, mijn kolf, mijn tas en sleutels van school, mijn kleding. Alles zodat ik de volgende dag maar niks zou vergeten. Hoe graag ik ook om een uur of 10 al op bed had willen liggen, ik moest toch wachten tot de voeding van 11 uur. Dat is wel het nadeel van borstvoeding. Anders had ik wel naar bed gekund en had Roy de fles kunnen geven. Maar helaas…. Rond half 12 lag ik dus in bed.
Maandag 8 januari 2018
Om half 7 ging de wekker. Ik sprong meteen uit bed, omdat ik weet dat als ik snooze – hoe lekker dat ook kan zijn – ik vermoeider uit bed kom. Dus hoppa! Meteen aankleden, eerst even naar beneden om te plassen, mijn smoothie in de blender te doen en haar Johannes Broodmeel papje te maken. Daarna weer terug naar boven om Isabelle een schone luier aan te geven en haar mee naar beneden te nemen voor de borstvoeding. Dit duurde ietsje langer dan ik had ingeschat, maar geen probleem. Nog lekker even genieten van mijn meisje zo dicht tegen me aan.
Na de borstvoeding weer naar boven. Roy was thuis vandaag en dus legde ik haar weer terug in haar ledikantje. Overigens niet zonder slag of stoot. Toen ik haar erin wilde leggen, besefte ik me dat ik haar écht achter moest gaan laten. En dus trok ik haar nog snel tegen me aan, terwijl de eerste tranen in mijn ogen kwamen. Nog even een dikke knuffel en tientallen kusjes. Daarna moest ik haar echt weer instoppen en de deur achter me sluiten….
Op mijn werk aangekomen was alles al snel als vanouds. Zeker als je al ergens 8,5 jaar werkt, zal je niet zo snel vergeten hoe dat voelt. Heel fijn dat een collega mijn dansruimte aan het controleren was, zodat ik eigenlijk meteen fijn kon beginnen. En dat is absoluut gelukt! Ik was heel blij om met de oudste kinderen te mogen beginnen. En dat nu natuurlijk iedere week. Heerlijk al die enthousiaste en creatieve kinderen!
Het kolven tussendoor ging ook erg goed. In het theater (mijn dansruimte) kon ik om 11 uur kolven met de deur op slot. Wel even spannend toen er een aantal keren aan de deurklink werd getrokken. Zou hij echt niet open gaan? Maar gelukkig zat hij écht goed op slot. Ik kolfde zo’n 250 cc! Poeh! Ik was al bang dat mijn productie ineens achteruit zou lopen, nu ik weer moest werken, maar niets is minder maar.
Ook mijn kolfsessie om 3 uur viel niets tegen. 150 cc. Prima!
Ik had een hele fijne eerste dag! Maar wat was het fijn om weer thuis te komen en de hele avond met Isabelle kunnen knuffelen!! Hoewel ik op de bank ook elke keer in slaap viel. Ik was kapot! Echt heel erg moe!
Dinsdag 9 januari 2018
Tja, het ochtendritme is dus hetzelfde als op maandag. Dit verliep prima en zeker omdat ik weer een dag eerder alles klaargelegd en klaargemaakt had. Dus zodoende weer mooi op tijd op mijn werk. Overigens deze keer met alleen maar traanogen, maar geen lopende tranen. Ik word er beter in om Isabelle achter te laten!
Ook nu kolfde ik hetzelfde als op maandag: eerst 250 cc en vervolgens 150 cc. Fijn!
En het dansaanbod was nu ook weer erg leuk. Wat fijn dat kinderen je zo vaak komen knuffelen omdat ze zó blij zijn dat je er weer bent! Dat is zo fijn aan het werken in het onderwijs!
Maar desondanks dat ik een fijne dag had, was ik ook nu weer erg blij om naar huis te gaan. Want thuis wachtte mijn gezinnetje op mij. Toch ook nu weer heel erg moe en met halve ogen op de bank omdat ik pas na 11 uur naar bed kon.
Woensdag 10 januari 2018
Het feit dat ik op maandag al vermoeid was en dat daar dinsdag geen verbetering in zat, zorgde ervoor dat ik moeite had met opstaan. Dus iets minder enthousiast kwam ik uit bed, maar toch kon ik aardig hetzelfde ritme aanhouden als de twee dagen hiervoor. Het enige wat anders was, was dat Isabelle vandaag naar het kinderdagverblijf zou gaan en dus ook verzorgd en aangekleed moest worden. Zodoende dat de wekker ook eerder ging. De spullen hadden we de avond ervoor al klaargezet. Zo kon er weinig mis gaan, toch?
Maar doordat er nu meer moest gebeuren, stapte ik pas om half 8 in de auto, terwijl ik eigenlijk om half 8 bij het kinderdagverblijf zou zijn zodat ik om 8 uur op school kon zijn. Helaas, hier vergt nog wat oefening met de planning. Bij het kinderdagverblijf stapte ik dus om 5 over half 8 pas binnen en droeg ik Isabelle over aan de begeleidster. De luiers en schone kleding deed ik in haar bakje en haar melk zette ik in de koelkast. Toen kwam ik erachter dat ik het heen-en-weer schriftje vergeten was. Ik snapte er niks van, want ik was er van overtuigd dat ik hem in mijn tas gedaan had. Ook kwam ik erachter dat ik haar muts vergeten was. Isabelle slaapt op het kinderdagverblijf namelijk buiten, maar moet dan natuurlijk wel goed zijn ingepakt. Ach ja, volgende keer beter.
Doordat ik thuis te laat vertrokken was, kwam ik zelf ook pas na acht uur op school aan. Gehaast zette ik mijn spullen in het theater klaar, waar ik er achter kwam dat ik het heen-en-weer schriftje in mijn eigen tas gedaan had. Oeps! De laptop vertoonde ineens kuren (die had een collega al heel lief en fijn aangezet), dus het werkte allemaal niet mee in de ochtend. Ik was blij dat ik geen kring hoefde te doen, waardoor ik de laptop daarna op mijn gemak nog kon opstarten.
Ook nu had ik weer een hele fijne dag. De kinderen waren ook nu weer heel enthousiast dat ik er was. Sommige kleuters snapte er niks van dat ik nu een baby had gekregen. “Je ziet er anders uit…” vroeg een 4-jarige vertwijfeld. Heerlijk!
Weer kolfde ik hetzelfde als op maandag en dinsdag, dus helemaal top! Daar ben ik wel echt heel blij mee! Hopelijk is dat volgende week nog steeds zo!
Om 5 uur snel naar huis om Isabelle weer van de opvang te halen. Madam lag nog heerlijk buiten te ronken. Wat lag ze er tevreden bij! We lieten haar nog even liggen, zodat de begeleidster mij kon vertellen hoe het gegaan was. Helemaal goed! Ook hier liet ze haar nieuwsgierige kant zien en keek ze veel rond, ze sliep meteen, kwam goed voor de voeding, heeft alles goed opgedronken en een vriendje gemaakt, al zal Isabelle daar zelf weinig van mee hebben gekregen. Een ander kindje kwam Isabelle telkens aaien en knuffelen haha!
Nog meer dan maandag en dinsdag was ik kapot. En dus heb ik na het eten alleen maar op de bank geslapen. Isabelle ook trouwens. Zo moeder, zo dochter.
Hoe was het voor jullie om weer te gaan werken na de geboorte van jullie kleintje?
6 comments
Leuk om te lezen! Wat ik me afvroeg, hoe werkt dat buiten slapen? Is daar een speciale reden voor?
Dat is een soort kippenhok op poten zeg maar ? Maar dan met een matrasje erin. Is heel gezond om je kindje buiten te laten slapen. Ze slaapt dan echt meteen! In Scandinavië is dat heel populair.
Ik bleef fulltime thuis en heb hier dus geen ervaring mee. Het klinkt intensief! Fijn dat je de eerste werkweek achter de rug hebt!
Dat lijkt mij ook heerlijk! Maar 3 dagen is gelukkig ook wel te doen 😉
Wel eventjes anders dan je verlof weken natuurlijk maar ook wel erg fijn dat je weer met je werk en passie bezig kon zijn! En heerlijk dat je na deze drie dagen weer tijd voor je meisje had! Ik werk zelf niet dus heb hier ook geen ervaring mee, merkte altijd wel aan mijzelf dat Eleanor achterlaten bij mijn ouders voor bijvoorbeeld een dagje of nachtje logeren mij altijd erg goed af ging.
Fijn is het he, als je t los kunt laten 🙂