Dit gaat véél te snel, jongens! Stop de tijd! Mijn kleine baby’tje is niet echt meer een klein baby’tje. Mijn baby kan zelf gaan staan! Mijn kleine, fijne poppetje is nog niet eens 10 maanden. Waar is de tijd dat ze lekker rustig in mijn armen lag te slapen? Sinds ze kan tijgeren, kruipt ze al van mij af om overal naar toe te gaan, maar nu ze kan gaan staan laat ze dat ook ieder moment zien. Ik ben uiteraard super trots. Dat snap je. Maar kleine meisjes worden groot, zullen we maar zeggen.
We hadden bij Monkey Town (een indoor speelparadijs) al gezien dat ze trappen op kan klimmen en daarnaast is zij vanaf haar geboorte af aan al heel sterk geweest in haar beentjes. Maar dat ze eerder kon staan dan kruipen… Nee, die had ik niet zien aankomen.
In haar ledikantje en in haar box treffen we haar dan ook sinds eergisteren (19 juli) regelmatig staand aan. Ze doet zelfs haar best om er overheen te klimmen, maar daar is ze – gelukkig – nog te klein voor. Daarnaast probeert ze overal overeind te komen. Op de bank, bij Odins mand, bij haar stoel, bij de trap. Waar ze ook naar toe tijgert, ze probeert altijd wel ergens een obstakel te vinden waaraan ze zich omhoog kan hijsen om te gaan staan.
En lol dat ze dan heeft! Ze lacht de breedste lach die je ooit hebt gezien en haar ogen stralen van geluk. Ze heeft (nog) niet in de gaten dat ze dan ook op zij kan stappen om zo vooruit te komen. Maar ik ben bang dat dat ook niet lang meer gaat duren. Vooral omdat ze wel al aan de hand stapjes naar voren kan zetten.
Ze ziet er nog wat onstabiel uit en stiekem ben ik daar ook wel blij mee. Laat mijn babymeisje nog een klein beetje baby zijn. Mijn man liep met 9 maanden en heel eerlijk lijkt me dat verschrikkelijk! We zullen zien of Isabelle voor haar eerste jaar kan lopen. Voor nu is deze trotse mama blij dat het stapje voor stapje gaat en natuurlijk ben ik retetrots op haar kunsten en ontwikkeling. Haar wereld wordt groter en daar geniet ze zichtbaar van.
Wanneer kon jullie kindje zelf gaan staan?
