Eén jaar, vier maanden, één week en drie dagen. Zolang heeft Isabelle erover gedaan om tot deze ontwikkeling te komen. Maar afgelopen woensdag was het dan zover: Isabelle loopt! Toch werden wij er in eerste instantie niet gelukkig door…
Woensdag 6 februari 2019
Het is woensdagochtend en de ochtend verloopt zoals iedere woensdagochtend. Ik zorg dat ik op tijd kan vertrekken, terwijl Roy zorgt dat Isabelle op tijd klaar staat zodat ik haar naar het kinderdagverblijf kan brengen.
Stipt om half 8 ben ik bij het kinderdagverblijf. Ik breng Isabelle naar binnen en probeer of ik haar kan laten staan. Maar ze gaat meteen zitten. Hierdoor komt het met de leidster ter sprake dat ze nog altijd niet loopt, maar dat we de laatste weken wel al een ontwikkeling zien. Zo zien we dat ze steeds meer ervoor kiest om langs muren en spullen te lopen i.p.v. te kruipen en dat we daardoor verwachten dat ze deze maand toch zeker wel zal gaan lopen. “Maar ach, zolang ze het uiteindelijk maar voor haar tweede doet is het goed, haha!”
Het is net deze woensdag dat ik juist niet thuis kom, doordat ik op school nog verplichtingen heb. En dus gaat Roy Isabelle ophalen op het kinderdagverblijf. Omdat we op school bijna gaan eten, vind ik het wel leuk als Roy even Face-timed zodat ik Isabelle kan zien. Maar nog voordat ik dat kan vragen belt Roy op vanuit de auto.
Verzuurd zegt hij: “Ze heeft de hele middag op het kinderdagverblijf gelopen. Gelukkig deed ze het ook toen ik haar op kwam halen, zodat ik het ook echt met eigen ogen gezien heb.” Ik gilde van trotsheid, maar baalde ook enorm. Want potjandorie, waarom doet ze het niet gewoon als eerst waar wij bij zijn én waarom nou net op deze dag dat ik haar niet meer zie? Tja, je hebt het helaas niet in de hand.
Thuis aangekomen Face-timen we en kan ik het ook zien.
Meteen goed
En zoals we al verwachtten, heeft ze gewacht tot ze er zelf helemaal zeker van was dat ze het zou kunnen. Dat kun je zien doordat ze nu zo de kamer doorloopt zonder te vallen. Ze loopt nog wel lekker breed, maar dat is juist ook weer leuk.
Heerlijk om haar zo te zien lopen. Het gaat nog niet mega snel. Zo probeerde ik haar vanuit het zwembad naar de auto te laten lopen, maar dat duurde een eeuwigheid, haha!
We zijn natuurlijk mega trots op Isabelle! Daarnaast ook wel fijn dat ze zelf loopt nu ze zwaarder wordt.
Hoe oud waren jullie kindjes toen ze begonnen met lopen?
