Kinderen leren ‘echt’ te zijn op het internet

Dat we kinderen moeten leren omgaan met sociale media en internet, weten we onderhand wel. Scholen steken hier ook steeds vaker op in en ook zijn er ouders die dit met hun kind bespreken. Maar is het wel voldoende? Snappen kinderen het internet? Ik wil het vandaag niet met jullie hebben over cyberpesten (dat is zo’n onderwerp dat al vaak genoeg besproken is), maar juist over kinderen leren ‘echt’ te zijn op het internet. Wat ik hiermee bedoel, lees je hieronder. [no_toc]

“Waarom film jij jezelf huilend?”

Zoals de meesten van jullie weten, werk ik op een basisschool. Laatst hadden kinderen (alweer) ontdekt dat ik op internet (voor hen vooral YouTube) actief ben. En zoals jullie vast ook wel weten, nemen kinderen geen blad voor hun mond. En dus begint er een leerling te vertellen dat hij mijn video had gezien. “Ahaa.”

Ik reageer daar nooit zo erg op, omdat mijn blogs en vlogs kinderen niet als doelgroepen hebben. Overigens zeg ik dat ook altijd als kinderen vragen: “Juf, heb jij een YouTube kanaal?” “Ja, dat klopt. Maar die is bedoelt voor volwassenen omdat het gaat over mama zijn.” Toch zijn kinderen van nature nieuwsgierige aagjes en willen ze het toch zelf ook nog even checken.

Maar goed, ik reageerde dus mellow. “Waarom film jij jezelf huilend?” Ik had geen idee welke van de 100+ video’s hij gezien zou hebben, maar ik vond wel dat hier even over gepraat kon worden. “Omdat ik geen robot ben, maar een mens.” “Ja, dat snap ik” – goh, wat zijn kinderen toch weer slim – “maar waarom ga je huilend op het internet?” Oké, dat vergt dus wat meer uitleg en diepgang.

En dus legde ik uit dat ik vind dat op het internet al zoveel neppe mensen staan en dat het daardoor lijkt alsof je leven perfect moet zijn en je nooit fouten mag maken of emoties mag laten zien. En ik film mijzelf dus ook huilend omdat dat precies is zoals het leven ook is en dat ook een stuk van mijn leven is.

“Maar dat is toch raar…”

Heel bedenkelijk zei de leerling: “Maar dat is toch raar…” Waarmee hij bedoelde te zeggen dat hij het nog steeds raar vond om je gevoelens op het internet te laten zien. En dat is precies het punt.

We worden juist mega onzeker van al die perfect Instagram plaatjes en positieve, vrolijke berichten alsof het leven van een ander perfect is. Maar niemands leven is zó perfect. En toch vindt het gros van de mensen die gebruik maken van het internet dat ze alleen hun ‘leuke’ leven mogen delen. Daarmee creëren we een vertekend beeld.

En hoewel ik echt wel geloof dat kinderen snappen dat het leven niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, denk ik tegelijkertijd ook dat we ze beter al vroeg kunnen leren om gewoon ‘echt’ te zijn. Ook op het internet. Natuurlijk wel in mate met wat je deelt. Niet heel je persoonlijke hebben en houwen hoeft op het internet. Maar dat je op het internet ook jezelf mag zijn en je niet hoeft voor te doen als een ander én vooral met menselijke gevoelens.

De basis voor de toekomst

Eigenlijk is het heel simpel. De kinderen zijn de basis voor de toekomst. Wat wij hen leren, nemen zij mee. Zij zijn de verandering die we hopen te zien. En om die reden is er niets mis met hen meenemen in het internet proces en jezelf zijn. Dat gaat hen helpen om ook op persoonlijk vlak – in het echte leven – sterker te worden en vooral oprecht en eerlijk te zijn. Maar ook om te leren dat er niets mis is met het uiten van je gevoelens.

Ik denk dat wij als volwassenen op een bepaalde manier bang zijn van het internet. Dat we niet goed genoeg weten welke gevolgen er zijn en dat we vooral bang gemaakt worden voor en door de gevolgen die wel bekend zijn. Maar we missen hierin het stukje positiviteit wat internet ook met je kan doen.

Als wij het normaal maken dat je ‘echt’ mag zijn op het internet, kunnen kinderen dat ook meenemen in het echte leven. Ik denk wel eens dat het internet leven (het niet echt zijn of juist alles kunnen zijn wie je zou willen zijn) spiegelt in de echte wereld. Dat hoe we omgaan daar, we zo ook omgaan in het echte leven. Als we daar de turn kunnen vinden, dan kan het leven alleen maar fijner worden. Toch? En after all, we zijn geen robots, maar échte mensen.

Wat vind jij hier nou van? Wat leer je jouw kids over het internet? En hoe leer jij je kids zichzelf te zijn, zowel offline als online? Laat je het me hieronder bij de reacties weten?