Al tijdens de zwangerschap besloten wij om Isabelle suikervrij op te voeden. In ieder geval zo lang mogelijk. Dat wil zeggen dat we haar geen producten geven waaraan suikers (of schuilnamen van suikers) zijn toegevoegd. In dit artikel vertel ik je alles over hoe simpel het eigenlijk is, maar ook waar we tegenaan lopen.
Er zijn vele meningen over het opvoeden van kinderen. Zo ook als het gaat om voeding. Daarom wil ik beginnen met een disclaimer. Iedereen moet voor zijn of haar eigen kinderen beslissen hoe zij worden opgevoed. Ik keur een andere levensstijl niet af, maar heb uiteraard – net als ieder ander – wel mijn mening over dingen. Ik wil daarom in dit artikel mijn mening over voeding rondom kinderen vertellen en heb respect voor de opvoeding van anderen. Dit artikel bevat dus uitsluitend mijn mening. Ik ben geen diëtist of andere gezondheidsdeskundige.
Waarom suikervrij opvoeden?
Ik wil – net als iedere ouder – het beste voor mijn kind. Voor mij is voeding een belangrijk onderdeel. Ik hou zelf net iets te veel van ongezond eten, met als effect dat ik niet blij ben met mijn lichaam. Toch crave ik met regelmaat naar ongezonde snacks en vind ik het vaak lastig om mezelf in de hand te houden. Niet dat ik persé heel ver het boekje te buiten ga, maar wel te veel naar mijn zin. Dat betekent achteraf veel spijt over wat ik in mijn mond gestopt heb. Die hele reis kunnen jullie volgen met de Natasja’s Weight Watchers Avontuur artikelen die momenteel online verschijnen.
Dat wil niet zeggen dat Isabelle later hetzelfde gaat worden, maar ik wil haar wel zoveel mogelijk het goede voorbeeld geven en haar al het goeds meegeven zo veel als ik kan. Qua voeding begint dat wat mij betreft met toegevoegde suikers. Suikers is voor ons volwassenen al super ongezond, maar voor een baby lijkt het mij des te meer ongezond. Vooral omdat darmpjes en andere onderdelen van het lichaam nog zo aan het rijpen zijn.
Daarnaast zijn er genoeg onderzoeken over het verslavende effect van suiker. Ik wil mijn dochter gewoon niet nu al verslaafd maken. Hoe klein of hoe groot die kans er nu al is. Een goed voorbeeld geven, is nu al nauwkeurig letten op wat ik mijn dochter te eten geef. Daarom wil ik haar suikervrij opvoeden.
Suikervrij voor altijd?
Hoewel ik dat een mooie gedachte vind, ben ik mijzelf er heel goed van bewust dat dit een lastige opgaven zal zijn. Dat begint namelijk al bij mijzelf. Als ik suikervrij eet, dan zal mijn dochter het waarschijnlijk overnemen. Puur omdat ik haar zo opvoed, maar ook omdat zij mijn voorbeeld kan volgen. Ikzelf eet echter niet suikervrij. Dat heb ik een paar jaar geleden wel geprobeerd, maar heb ik jammer genoeg in gefaald. Ik hou toch echt te veel van bepaalde gerechten. Zie je? Verslaafd? Of zwak? Hoe je het ook wilt noemen, zolang ikzelf – en mijn man ook – niet suikervrij eten, zal de kans een stuk kleiner zijn dat Isabelle voor altijd suikervrij is.
Daarnaast groeit Isabelle niet alleen op bij ons. Ze is ook regelmatig bij haar grootouders, bij andere familieleden en vrienden en op het kinderdagverblijf. Ik kan alleen maar hopen – want hé, vertrouwen!!! – dat zij Isabelle opvoeden binnen de kaders die wij hebben.
Naast het vertrouwen hebben in anderen, worden wij ook ‘beïnvloed’. “Ja maar je kunt ze dit en dat toch later niet ontzeggen?” “Maar dit vinden alle kindjes super lekker!” “Maar op een verjaardag hoort toch gewoon taart en ranja?” “Je maakt het jezelf wel erg moeilijk hoor door haar suikervrij op te voeden.” Een aantal voorbeelden van meningen van anderen. Iets waar wij als ouders zijnde keihard tegenop moeten boksen om onze eigen waarden en opvoeding te kunnen behouden.
Hoe wij het gaan doen
Ik leef graag per moment met Isabelle. Vooral omdat het toch al zo snel gaat. Ik wil nog niet in de toekomst kijken als het over bepaalde dingen gaat die nu nog niet van belang zijn om te bespreken. Zo dus ook voeding. Ik wil haar nu, zo lang als het ons lukt, suikervrij opvoeden. Het is namelijk tot nu toe helemaal niet moeilijk. Natuurlijk haalt Isabelle nog de meeste voeding uit mijn borstvoeding, maar ook met de hapjes (die wij allemaal zelf vers bereiden en ook daar ben ik super trots op) let ik op toegevoegde suikers. Bij groenten en fruit is dat natuurlijk niet nodig, maar nu ze langzaamaan ook vlees krijgt – en wie weet binnenkort pasta of rijst – wordt het wat meer opletten. Isabelle krijgt ook soepstengels. Dat is een kwestie van één keer op de verpakking kijken bij de ingrediënten en dan weet je welk merk je altijd kunt kopen. Dus is het veel gedoe? Nee hoor. Het is gewoon een kwestie van opletten.
Eigenlijk is het heel simpel: als we Isabelle nu al een ongezonde basis meegeven, hoe moet zij dan gezond en fit oud worden? Wij zijn haar voorbeeld en wij leren haar eetpatronen en -gedrag aan. Om een voorbeeld te noemen vinden veel mensen dat bij een feestje taart, cake, chips en snacks horen. Waarom vinden wij dat? Omdat we zo zijn grootgebracht. Als wij haar nu leren dat je op een feestje best iets ongezonds mag, maar dat je ook leuk en lekker en feestelijk kunt snacken met tomaatjes, komkommertjes en misschien wel een gezonder alternatief voor taart, dan maak je het feest toch niet minder feestelijk? Of een verjaardag toch geen échte verjaardag?
In mijn optiek zijn wij, als ouders, verantwoordelijk voor de gewoontes die wij ons kind meegeven. En zijn wij degene die gewoontes zoals wij ze kennen, kunnen veranderen in andere (misschien betere) gewoontes.
En wat als zij het later wel wil?
Dat zien we dan wel weer. Dat is wat ik bedoel dat ik niet in de toekomst wil kijken. Een probleem, of beter gezegd een interessant vraagstuk, voor mijn toekomstige ik. Het belangrijkste is dat ik haar informatie over gezondheid wil meegeven zoveel als ik kan. Uiteindelijk zal zij degene zijn die de keuze voor haarzelf moet maken. Maar zolang ik die verantwoordelijkheid draag, doe ik het graag op mijn manier.
4 comments
Heel goed dat je daarvoor kiest en hoop ook dat je het lang kunt blijven doen. Dat stukje vertrouwen waar je het over had is bij ons dus al de reden dat het hier gefaald is. Mijn schoonmoeder kunnen we daarin dus niet vertrouwen want die geeft stiekem koekjes en diksap etc. En dan een flinke scheut zodat je het drie kilometer verder nog ruikt. Vind ik echt erg…
Daar ben ik dus ook heel bang voor! Ik zou zo pissig zijn als ik daar achter zou komen!! Ik moet anderen toch mijn kind kunnen toevertrouwen? Gaat niet alleen om vertrouwen maar ook om respect enzo.
Opzich vind ik het zeker geen slecht idee om je kindje (aan het begin) suikervrij op te voeden. Dat hebben ze inderdaad niet nodig en als ik een kindje heb denk ik dat ik het ook zo ga aanpakken als jij. Later, als ze wat groter zijn (zeg maar 4 jaar ofzo) zou ik het wel zielig gaan vinden. Als het een lekkere zomerse dag is en iedereen zit aan de ijsjes bijvoorbeeld, of idd als er kindjes jarig zijn en ze trakteren met fruit en een beetje snoep (wat jouw kindje dan niet zou mogen), of als ze jarig zijn en enkel tomaatjes en fruit mogen ipv een klein stukje taart. Ik weet het niet, ik vind dat je je kind dan toch veel ontzegt. En ook al is het niet altijd nodig, de omstandigheden maken het er vaak wel naar dat het dan sneu is voor jouw kindje als die als enige geen suiker mag. Kinderfeestjes bijvoorbeeld waar ze pannenkoeken gaan eten. Nou enfin, je snapt mijn voorbeelden haha. Zelf kreeg ik bijv wel altijd een thermosbeker met water mee naar school (opgegroeid in de tropen) ipv ranja oid, omdat mijn moeder dat gezonder vond. Ik mocht doordeweeks ook geen snoep/chocola/ijs/chips/frisdrank, maar enkel in het weekend. Dat vond ik altijd echt een goede balans!
Nou precies! Daarom kijk ik ook per moment en zullen we uiteindelijk een balans moeten vinden die werkend is. Ik werk op een basisschool en voor 95% wordt er ongezond trakteert. En ook kinderfeestjes inderdaad. Dat is ook wat ik bedoel met dat wij als ouders die gewoonte kunnen veranderen dat er altijd maar snoep en chips hoort te zijn. Wij leren onze kids dat het bij een verjaardag hoort. Maar als we allemaal nu van de een op de andere dag dat niet meer bij een verjaardag zouden geven dan wordt het ook geen gewoonte. Uiteraard is dat een utopie 😉