Het ouderschap. Wat is dat iets moois als je het mij vraagt. Zo bijzonder om te zien hoe je eigen kind groeit en ontwikkeld! Maar soms maakt het mij ook onzeker. Niet omdat ik niet weet wat ik doe (wat natuurlijk soms wel is, maar ik vertrouw er op dat iedereen dat heeft, waardoor ik mezelf toch best pro voel, haha!), maar door andere moeders. Een ruim jaar geleden kwam ik via een forum terecht in een besloten Facebook groep met allemaal moeders die in oktober uitgerekend waren. Super fijn, want we steunden (en steunen) elkaar door dik en dun. Met alle vragen kunnen we bij elkaar terecht en dat is super fijn. Maar soms maakt die Facebook groep (en ook andere mama’s in mijn omgeving) mij onzeker. Want dan plaatst er bijvoorbeeld iemand dat haar kind al kan omrollen van rug naar buik. En dan kijk ik naar Isabelle… Dat is haar nog nooit gelukt. Hoort mij kind dit al te kunnen? Zie je? Onzekerheid.
Allereerst moet ik wel echt vertellen dat ik enorm blij ben met mijn Facebook clubje! Echt! Zelfs met sommige onzekerheden. En ik ben me er echt van bewust dat ieder kind op zijn of haar eigen tempo groeit en ontwikkelt en dat de ene iets sneller kan dan weer een ander. Is dat een probleem? Nee, natuurlijk niet. Maar ik merk dat er soms hierdoor dat wij moeders – ikzelf dus ook – vinden dat ons kind dat dan ook maar moet gaan doen. Nou, niet perse moeten. Maar je gaat er ook je aandacht op leggen. En dat is eigenlijk jammer. Zeker als iemand er gewoon vroeg bij is, kan jouw eigen kind er best nog maanden over doen.
Om een voorbeeld te noemen: Isabelle kon echt al binnen een week of 4/5 doorslapen in de nacht. Hoeveel moeders kunnen dat zeggen? En ook kon zij na zo’n (uit mijn hoofd) 6/7 weken zelf haar hoofdje omhoog houden en had ze geen steun meer van ons nodig. Dat lukt ook niet iedere baby. Dus Isabelle is met sommige dingen ook weer sneller dan andere baby’s. Dat doet mij ook zeker beseffen dat ieder kind anders is en ontwikkelt op zijn eigen tempo. En dat is alleen maar mooi!
Maar zoals ik al zei: het kan je ook enorm onzeker maken. Zeker als nieuwbakken moeder. Je hebt gewoon geen idee hoe het allemaal hoort te gaan volgens de ‘regeltjes’. Al zijn het natuurlijk maar richtlijnen. Het is nou eenmaal lastig om puur en alleen naar je eigen kind te kijken en je niks aan te trekken van die richtlijnen. Zeker als ze volgens de richtlijnen al iets moeten kunnen, maar jouw kind dat nog niet doet. Dan is het best lastig om rustig toe te kijken wanneer je eigen kind hier eindelijk klaar voor is.
En waar ook onzekerheden van kunnen komen, is doordat iedereen op haar eigen manier opvoedt. En wij vrouwen hebben nogal snel onze mening, tips en adviezen klaar en zijn niet bang om dit zo even te benoemen. Wat aan de ene kant als fijn kan worden ervaren – hé, zij hebben al ervaring – maar aan de andere kant kan ik mij daar persoonlijk ENORM aan irriteren. Zeker als het gaat over dingen waarvan ik denk: ‘dat weet ik zelf ook heus wel’ en ‘ik ben niet dom’. Dat heb ik meestal met ongevraagde adviezen. HEEL IRRITANT! Of als je het over een onderwerp hebt en iemand dan meteen gaat zeggen hoe wij het moeten doen i.p.v. te vertellen hoe die persoon het deed en ons de ruimte laat om het op onze manier te doen.
Nogmaals, iedereen bedoelt alles altijd goed. Maar onzekerheden kunnen er zeker door ontstaan. Daarom een mantra die ik mezelf ook voor houd:
Volg je moedergevoel. Je kunt het niet fout doen. Tenslotte doet iedereen maar wat.
En nog een laatste keer: mijn lieve Oktober Mama Facebookies: I love you!
4 comments
Helemaal waar volgens mij. De meeste moeders doen inderdaad ook maar wat. Net als wij. Meer dan je best kun je gewoon niet doen.
Helaas denk ik dat uiteindelijk bijna alle moeders dit wel op 1 of meerdere vlakken ervaren. Ik vind het mooi om te lezen dat je voor je onzekerheden uitkomt.
We kunnen niet alleen maar vertellen over de mooie kanten, want dan krijg je zo’n insta perfect idee en dat is t natuurlijk niet!
Ik denk dat veel moeders hiermee zitten soms. Maar het is gewoon wat je doet, vertellen over je kind houdt nu eenmaal in ook vertellen wat het al kan en nog niet. Het is aan jou hoe je daarmee omgaat. Je hebt een perfect mantra gemaakt!