Jongens. Kunnen jullie het geloven? Ik ben gewoon al een hele maand moeder. EEN. HELE. MAAND. Hoe dan? Waar blijft de tijd? Chips. Mijn kind is gewoon al 500 gram zwaarder en 3 cm langer dan toen ze geboren werd. Ben ik blij dat zij petite is. Ze past gelukkig nog steeds in maatje 50. Meestal verzuipt ze er nog altijd in. Heerlijk dat ze in ieder geval nog klein lijkt. Deze TWAM is een beetje anders dan normaal. Ik blik namelijk terug op de afgelopen maand en vertel je ondertussen hoe ik mijn eerste maand als moeder ervaren heb. Uiteraard – zoals dat bij een echte TWAM hoort – met foto’s.
WEEK 1
Op 27 september om 04.05 uur werden we de trotse ouders van Isabelle na een heftige bevalling. I.v.m. een keizersnede moesten Isabelle en ik nog 3 dagen in het ziekenhuis verblijven. Aan de ene kant heel fijn, omdat je meteen alle zorg paraat hebt. Als je het even niet meer weet als nieuwbakken moeder, kun je meteen – 24 uur per dag – hulp vragen. Ideaal. Maar eenmaal thuis besefte ik dat je in het ziekenhuis wel echt geleefd werd. Het was dan ook heerlijk om weer thuis te komen en een deel van de dag – wanneer mijn fantastische kraamhulp naar huis was – de zorg van mijn dochter op mij te nemen. Isabelle is gelukkig een makkelijk meisje en huilt eigenlijk alleen als ze honger heeft. Die eerste week heeft ze ook wel een nacht gehad dat ze bleef spoken en dat was enorm frustrerend. Gelukkig weten we dat ze dat niet elke avond doet en is het even doorbijten. Ze is fantastisch! Ook Odin went elke dag een beetje meer aan Isabelle.
WEEK 2
In nog een klein gedeelte van week 2 had ik nog kraamzorg. Met haar ben ik dan voor het eerst met Isabelle naar buiten gegaan. Lekker ingepakt! Later pakte ik dit op met Roy. Roy kon dan met Odin wandelen en ik met de kinderwagen. Zo fijn! De eerste dag dat de kraamzorg weg was, was ik wel lichtelijk in paniek. Want kon ik het zelf wel? Maar duhhh! Het ging allemaal hartstikke goed. Wat wen je toch snel aan zo’n klein mensje! Nogmaals mag ik van geluk spreken dat ze makkelijk is. Ze huilt nog altijd alleen als ze honger heeft óf als ze haar speentje verloren is, maar wel zuigbehoefte heeft.
Deze week doe ik nog altijd niet veel. Ik slaap, ik zit op de bank en kijk series en ik verzorg Isabelle. Daarnaast probeer ik elke dag een beetje verder te lopen en dat gaat ook goed. Ik voel me goed en ik merk dat het ook mijn valkuil is. In huis wil ik ook steeds meer doen. Maar ik merk al snel dat dat misschien niet zo heel slim is…
WEEK 3
Wat zijn de ochtenden in het weekend fijn, wanneer Isabelle lekker tussen ons in mag liggen. Ik geniet van het zicht van Isabelle met Roy. Heerlijk! Daar geniet ik echt van! Ze heeft haar oogjes steeds meer open en dat is zó leuk! Ik geniet echt van het moederschap en het valt me tot nu toe echt niet tegen. Ik baal alleen dat ik nog geen auto mag rijden. Ik heb het huis nu wel gezien en wil graag verder met Isabelle het land in. Nog altijd doe ik niet zo veel en is het leven een beetje eentonig, maar wel al een verrijking door onze knappe meid.
WEEK 4
Een week waarin ik eindelijk weer meer ben gaan doen! Ik word opgehaald door mama om bij haar thuis lekker te kletsen. Mijn nichtje is er ook en zij is 7 maandjes ouder dan Isabelle. Wat een wereld van verschil al hè! Roy en ik zijn 10,5 jaar samen en gaan ’s avonds uit eten. Mijn schoonmoeder komt oppassen. Ik heb er geen moeite mee om Isabelle thuis te laten. Dat valt me reuze mee! Daarnaast gaan we deze week ook nog naar de bioscoop. Ook nu merk ik, dat ik het geen probleem vind om Isabelle bij mijn ouders af te zetten. Ik ben wel weer heel blij als ik haar mag ophalen!
Deze week vind ik het leuk om Isabelle haarbandjes in te doen. Het staat haar super schattig! *emoji met hartjes ogen* Alleen als Isabelle ligt en veel draait met haar hoofdje, zakt het bandje voor haar ogen. Het is dus wel minder praktisch, haha!
Omdat ze 4 weken oud is, heeft ze haar eerste consultatiebureau bezoek. Ze is gewoon al 3 cm gegroeid en 500 gram zwaarder dan haar geboortegewicht! Joepie! Blij om deze bevestiging te hebben. Ze geeft namelijk best wat borstvoeding terug en daarom maakte ik me wel zorgen of ze voldoende binnen krijgt. Gelukkig is dat zo en wordt ze door de verpleegkundige helemaal goed gekeurd! Zo fijn!
Van de week was Roy jarig en ik had het briljante plan bedacht om een canvasje cadeau te doen met een voetje en een handje van Isabelle. Maar probeer een baby van 4 weken maar eens stil te laten liggen en alles te strekken. Uhhh, nope. Dat ging hem dus niet worden. Ach, dan maar een abstract kunstwerkje.
Ik ben zó trots op Isabelle. Ze is het liefste en mooiste meisje op de wereld en ze doet het enorm goed. Tot nu toe vind ik het moederschap fantastisch! Alleen de avonden waarin ze spookt vind ik minder. Maar ik ben allang blij dat ze dat niet iedere avond doet. Ook mag ik nu weer auto rijden en ben ik van de week met haar weg gegaan. Ik moest naar verschillende winkels en merkte wel dat ik het nog irritant vind om elke keer de Maxi-Cosi los te maken en alles uit de auto te moeten halen. Je bent niet meer snel even in een winkel. Maar dat hoort erbij en went vast en zeker ook.
Hoe vonden jullie jullie eerste maand als moeder (of als vader)?
7 comments
Wat fijn dat ze zo zoet is. De tijd vliegt echt voorbij he. Ik ben als ik dit lees steeds meer benieuwd naar hoe mij het gaat bevallen 🙂
Zo, de tijd gaat zeker hard! Wanneer ben je uitgerekend?
Wat leuk dat het zo goed gaat met jullie en de kleine Isabelle! Is zo fijn als ze zo lief en braaf zijn.
Zeker fijn! X
Overweldigend, leerzaam, fijn en bijzonder!
dankjewel 🙂
Wat fijn dat het jullie zo goed bevalt! Ze klinkt als een heel lief meisje, mooie foto’s ook! Ik weet nog wel dat ik die eerste maand best moest wennen aan het moederschap. Maar onze kleine meid sliep ook niet zo goed en dit werd al snel een dingetje.