Van lelijke tand naar horror gebit

Met pijn – en mede dankzij de griep – lig ik op de bank. Op de tafel voor me staan twee doosjes: sachets met bruis ibuprofen (pijnstiller) en antibiotica capsules. Ik ben al aan de maximale hoeveelheid van de pijnstillers van deze dag, maar de pijn wordt er niet minder op. Er is niks wat de pijn verlicht. Slapen helpt niet. Bloggen helpt niet. Televisie kijken helpt niet. Kleuren helpt niet. Spelletjes spelen helpt niet. Zelfs niks doen helpt niks. Niks, nopes, nadaa. Vooruit, wat enigszins helpend is, is niet praten en mijn hand op bepaalde plekken op mijn gezicht drukken. Een goede oplossing kan ik dat niet noemen. Zowel de huisarts als de tandarts konden niet vinden wat die pijn veroorzaakt. Alles ziet er goed uit en uit de bloedtest komt dat ik nergens een ontsteking heb. Toch gooi ik de pijn op mijn frontbrug. Die is drie dagen voordat de pijn begon in mijn mond vastgezet. 

Laat ik beginnen bij het begin. Zo’n 1,5 jaar geleden is mijn voortand getrokken. Hoe dat precies zit, kun je hier lezen. Natuurlijk ga ik niet met een gat in mijn mond rondlopen, en kreeg ik een plaatje in mijn mond met daaraan een neptand. Prima, het zag er goed uit. Die tandarts was ik ondertussen allang beu. En gezien dat plaatje mij best goed beviel, besloot ik even niet terug te gaan om de brug in orde te laten maken.

Zo’n jaar later (afgelopen juni) besloot ik dat het tijd werd om die tandarts maar weer eens een bezoekje te brengen en de afspraken te maken voor een frontbrug. Bij de eerste afspraak moest ik een hoop laten doen. Ik moest de tanden die naast het gat zitten, laten afronden tot stompjes. Want dat is de manier waarop de brug vast zit. Vervolgens moest ik happen in klei dat hard wordt, zodat ze meteen een tijdelijke brug konden maken en dit voorbeeld ook konden gebruiken voor de uiteindelijke brug. Vervolgens werden de stompjes schoongemaakt – en begon de verdoving uit te werken, aijjjj! – en werd de tijdelijke brug geplaatst. Deze moest twee weken blijven zitten, zodat het lab de tijd heeft een mooie brug voor mij te maken. Zo’n vier dagen voordat de goede brug geplaatst zou worden, viel de tijdelijke uit mijn mond. Dat was in het weekend – tijdens mijn verjaardagsfeest nota bene – en daarom moest ik hem er zelf terug op plaatsen. Daarna is hij gelukkig blijven zitten.

En toen was het in mijn eerste vakantieweek tijd voor de goede brug. Ik had echter niet meegekregen dat de goede brug eerst tijdelijk vast zou komen te zitten. Zo kan ik wennen aan de brug en als er eventuele ontstekingen zouden ontstaan, zouden ze de brug nog kunnen verwijderen. En dus werd er een afspraak gepland voor eind oktober. Dan zou de brug officieel geplaatst gaan worden.  Yay!

Of toch niet yay? Het weekend voordat ik weer moest werken, viel de brug uit mijn mond! Oké, daar had ik niet op gerekend. Maar goed. Hem er zelf weer terug opzetten en op maandag – helaas de eerste schooldag – naar de tandarts. En hoppa, hij zat er weer op. Maar niet voor lang. Het eerst volgende weekend viel hij er weer uit! Deze keer boven de wasbak en merkte ik dat de brug daardoor beschadigd was. Noooooo….!

Bij de afspraak die daar op volgde vertelden ze mij dat de brug best gemaakt kon worden, maar dat daar een extra afspraak voor nodig was. En dus werd die nieuwe afspraak gemaakt en werd de afspraak van eind oktober ook verzet naar deze datum. Dat zou afgelopen donderdag zijn. Maar, guess what, ondertussen is daarna elke week die tand uitgevallen! Blijkbaar kan dat, omdat het vast zit met ‘tijdelijk cement’.

Eén week voor de geplande afspraak – en ik dus ondertussen voor de 6e keer in 6 weken bij de tandarts was – vond de assistente die mij hielp toch ook dat dit écht niet kon. Zij dramde door en zodoende kon ik de volgende dag terecht voor mijn brug. Ein-de-lijk zou hij er niet meer uit kunnen vallen!

De afspraak de volgende dag verliep prima. Hij zat goed vast en ik had nergens last van. Op vrijdag kon ik na 1,5 jaar weer voor het eerst eten met mijn voortanden. Wat was ik blij! Op zaterdag merkte ik dat mijn brug een soort van ‘klikte’ bij het slikken. Niet elke keer, maar zo nu en dan. Op zondag gingen mijn tanden een beetje zeuren. Op maandag werd dat erger en belde ik de tandarts om te vragen of dat ‘klikken’ erg was. In een eerdere afspraak kwamen we erachter dat één van de stompjes losser zat. Niet los als in het uitvallen, maar hij had wat speling. De telefoniste verzekerde mij dat dit geen kwaad kon en dat mijn brug vast was gezet met het sterkste cement dat ze hebben. Op dinsdag werd de zeurderige pijn nog heftiger. Zo heftig, dat ik halverwege de dag de tandarts al belde. Echter kon ik die dag niet meer terecht, maar de volgende dag zou ik wel kunnen.

En toen was het de nacht van dinsdag op woensdag. Ik werd om half 2 wakker van de pijn en kon niet meer slapen. Vermoeid reed ik daarna na mijn werk. Ik trilde als een rietje – ik dacht van vermoeidheid en pijn – en samen met een collega besliste ik dat het beter zou zijn om niet met de kinderen te werken, maar op kantoor dingen te doen, totdat ik naar de tandarts zou moeten. Ik kon immers amper praten en de pijn kwam elke keer spontaan op en verdween daarna weer kort. Ik belde de tandarts om te vragen of de afspraak vroeger kon. De telefoniste kon de afspraak 2 uur vervroegen. Nou, dat was tenminste iets.

In de wachtkamer van de tandarts voelde ik me steeds zwakker worden. Blijkbaar liepen er afspraken uit, want de assistente vertelde mij dat het niet meer lang zou duren voordat ze mij zouden komen halen. Nog geen 5 minuten later rende ik naar de wc om over te geven. Naast pijn had ik dus ook last van de griep.

Daarna mocht de tandarts in mijn mond kijken – muhahaha! – maar hij zag niks. Hij had zelfs tegen mijn tanden en tandvlees aangetikt (en niet zo zuinig ook niet) maar daar had ik geen pijn van. Daarnaast zag alles er echt heel goed en rustig uit. Hmm, vreemd.

Aan het wachten bij de huisarts… ? griep & vreselijke pijn aan de linkerkant van mijn gezicht en mond…. #hopelijksnelvoorbij

Een foto die is geplaatst door Another Chapter | Natasja (@justnatasja) op 8 Okt 2015 om 1:37 PDT

Ondertussen ging ik naar huis om uit te zieken en kreeg ik ibuprofen tegen de pijn. In de avond ging ook de linkerkant van mijn gezicht pijn doen. Dit kwam ook al met vlagen en leek niet aan mijn tanden te liggen. En dus belde ik donderdagochtend naar de huisarts. Zij heeft me op verschillende manieren onderzocht, waaronder met een bloedtest om te kijken of ik ontstekingen had, maar alles zag er prima uit.

En dus belde ik weer de tandarts. Die schreef mij antibiotica voor, want hij wist het verder ook niet. Maar in de middag – ik weet niet hoe – gingen mijn tanden bij mijn brug zo’n pijn doen! Ik hield het niet meer. Pijnstillers hielpen voor geen meter. Toen mijn tong er weer tegen aan kwam, leek er weer iets te verspringen en werd de pijn minder. De druk die het eerdere, onbekende, probleem had veroorzaakt hield daardoor wel aan, maar in mindere mate. Echter was er één ding anders: mijn ondertanden raakten ineens mijn brug aan. En dat was eerder echt niet zo. In de avond hield de pijn aan en versprong mijn brug niet. En dus belde ik weer naar de tandarts. Daar ben ik geweest als dit artikel online staat. Maar omdat ik dit een dag eerder typ, kan ik natuurlijk de uitslag nog niet online zetten. Maar ik hou jullie op de hoogte! (Lees daarom ook update 2!)

Wat is jouw naarste tandarts ervaring?