Vandaag, 1 jaar geleden…

Time flies zeggen we. Nou, inderdaad. Vandaag, 1 jaar geleden ontdekte ik dat ik zwanger was van Isabelle. En nu, 1 jaar later, is mijn prachtige dochter al 18 weken en 2 dagen in ons leven. Wat een verrijking! En vooral zoveel liefde! 

De weg er naar toe

Ik heb de hele weg naar mijn zwangerschap toe geblogd, maar hierbij nog even de korte samenvatting. In de zomer van 2016 besloten we er eindelijk voor te gaan. Helaas, het was niet meteen raak en dus gingen we door voor ronde 2. Na ruim 60 dagen bleek het ook in deze ronde niet gelukt te zijn. Ook in ronde 3 hadden we geen succes. Daarop besloot ik mezelf er minder mee bezig te houden, want elke maand – iedere dag lang – was ik bezig met zwanger worden. En ja hoor, dat hielp blijkbaar. Ronde 4 was raak!

3 februari 2017

Dit is zo’n dag die ik nooit meer ga vergeten. Oké, misschien wel de datum maar niet de gebeurtenis. Het was vrijdagochtend en ik kon uitslapen omdat we studiedag hadden. Ik had mezelf al een paar dagen herinnerd aan het feit dat er weer een maand om was en ik weer zou mogen testen. Maar gezien ik er deze maand niet mee bezig ben geweest, zat ik ook niet zo in spanning om te testen. Toevallig was ik ruim een uur voor mijn wekker wakker en schoot die gedachten weer door mijn hoofd. Op mijn gemakje ben ik naar beneden gelopen en plaste ik in een bekertje. Met mijn gare hoofd stak ik het staafje in het bekertje, deed daarna de dop er weer op en zette alles op de grond. Schuin in mijn ooghoek leek er iets te gebeuren, maar ik ging er van uit dat het vooral hoop was en niks anders.

Ik pak de beker, gooi de plas weg en pak vervolgens het staafje zonder te kijken op. Op mijn gemakje loop ik naar de keuken en werp ik een blik op de test. Er raast een schok door mij heen. Zie ik dat nou goed? Ja hoor! Een positieve test die meteen kortsluiting veroorzaakt in mijn hoofd. Ik spring van blijdschap heen en weer en kan mezelf niet bedwingen. Ik ren naar boven, gooi zowat de slaapkamerdeur open en schreeuw Roy wakker dat we in verwachting zijn. Die snapte er in eerste instantie niks van. Ik was zo hysterisch dat hij mij amper verstond en omdat hij natuurlijk net wakker werd… Maar wat een blijdschap daarna! Voor de zekerheid deed ik daarna nog een test. En ja, ook die was raak! Oh man, wat een gelukzalig gevoel was dat!

Eén jaar later

Wie mij al een tijd volgt, die kent alle verhalen van mijn zwangerschap en de geboorte al. En uiteraard hoe het tot nu toe met Isabelle gaat. Eén jaar geleden begon de verandering in ons leven. We zijn de trotse ouders van een prachtige dochter, waar we iedere dag meer en meer verliefd op worden, waar we iedere dag van genieten, waar we iedere dag ons over blijven verbazen dat wij haar samen gemaakt hebben. Zwanger worden, de zwangerschap en nu het opvoeden van ons eigen kindje is misschien wel het bijzonderste om mee te maken in je leven. Het is iets wat ik echt iedereen gun.

Mama’s: Weet jij het moment van je positieve test nog?