Daar lopen we dan. In de supermarkt. Mama met haar telefoon in haar hand waar het boodschappenlijstje op staat. Papa die in de schappen zoekt naar de juiste boodschappen. Baby die vrolijk in de winkelwagen zit en lekker brabbelt en lacht. Die laatste trekt nogal veel bekijks. Bijna iedereen die langs loopt kijkt haar glimlachend aan en zeggen Isabelle even gedag omdat ze zo lekker kletst. De helft daarvan stopt ook daadwerkelijk even om iets langer met Isabelle te kletsen en handjes te geven. Van vrijwel iedereen krijgen we dan ook de opmerking ‘Wat een vrolijke baby hebben jullie!’.
Als Isabelle ergens goed in is, dan is het wel in het charmeren van de mensen om haar heen. Waar we ook zijn, ze zoekt altijd contact met de mensen. Ze kijkt je aan, houdt haar hoofdje scheef en ze lacht. Zo nu en dan steekt ze haar hand naar je op of zwaait ze zelfs even. En geluiden maken kan ze als de beste. Tot nu toe is Isabelle een heel sociaal kindje. Ze lijkt het met iedereen goed te kunnen vinden. Soms kijkt ze wel langer naar iemand voordat ze met interactie begint, maar meestal geeft ze meteen interactie. Heel leuk!
Roy en ik zijn natuurlijk apentrots als mensen ons meisje zo leuk vinden. Ze is ook écht een leuk kind. Al ben ik natuurlijk wel bevooroordeeld. We kunnen alleen maar hopen dat hetgeen wat ze nu laat zien, ook daadwerkelijk het karakter is wat ze gaat houden en ontwikkelen. Ze laat duidelijk merken wat ze wel en niet wil, is dus vrijwel altijd vrolijk (een uitzondering daargelaten), ze is erg onderzoekend en nieuwsgierig en is een grote charmeur. Heerlijk kind.
Doordat Roy en ik zo vaak de opmerkingen hebben gekregen dat we een vrolijke baby hebben, vragen we ons toch wel eens af of andere baby’s dan altijd zo chagrijnig zijn? Of is Isabelle gewoon écht veel vrolijker dan andere baby’s? Ach, wij vinden het in ieder geval wel héél leuk.
Welke eigenschappen had(den) jullie baby(‘s) duidelijk?
