WEEK 12 & 13: En toen waren we ineens een week verder

Dinsdag 21 maart was het zo ver: de termijn echo. We kregen onze Mini weer te zien én de definitieve datum werd vastgesteld. Daardoor waren we ineens 5 dagen verder dan gedacht! Daardoor was week 12 ineens wel héél snel voorbij…!

Een dag na de termijnecho waren we dus officieel 12 weken in verwachting. Dat betekent dat we vandaag 13 weken zijn en dus week 14 ingaan! Damn, dat gaat snel! Het eerste trimester zit er officieel op! Maar Roy zou Roy niet zijn, als hij niet de dagen ging bereken en dan perse vindt dat we vrijdag officieel pas op 1/3 zitten. Ach ja…. Whatever 😉

Sinds maandag 20 maart gaat het trouwens ook weer een stuk beter met me. De ochtendmisselijkheid wordt steeds minder. Zeg maar gerust dat hij helemaal weg is! Jippy! Al is het nog wel zo dat ik ‘s ochtends niks anders weg krijg dan vanille vla. Dat betekent dat als ik op mijn werk aankom meteen of een boterham of een peperkoek eet. Maar dat daar gelaten, mag ik in mijn handjes klappen. Ik voel me weer meer energieker, al ben ik nog steeds snel vermoeid.

Alle kinderen op school weten nu ook dat ik zwanger ben, en dat is erg leuk! “Zit er echt een baby in jou buik?” “Weet je al of het een jongen of een meisje wordt? Ik hoop een meisje want dan kan ik er mee spelen.” “Je begint het nu echt al te zien!” “Kun je hem al voelen?”

Nu begin ik het pas echt leuk te vinden om zwanger te zijn. Want eerlijk is eerlijk: die misselijkheid heb je toch liever niet. Zelfs niet voor zo’n goed doel als dit…. 😉